Πώς θα εμφανιστώ έτσι στην παραλία; Κάτι πρέπει να κάνω επιτέλους.
Σκέφτομαι τι θα φάω σήμερα. Πρέπει να είναι όλα τέλεια, μετρημένα με ακρίβεια. Ζυγαριά ακριβείας και η αγαπημένη μου εφαρμογή στο κινητό από το myfitnesspal. Με βοηθά να έχω τον απόλυτο έλεγχο, μόνο έτσι μπορώ να έχω την εποπτεία.
Στο γυμναστήριο θα τα δώσω όλα. Δεν θα αφήσω λεπτό να πάει χαμένο. Μόνο έτσι θα φτάσω τον στόχο μου. Μετά θα τα περάσω όλα στο fitocracy για να μου πουν οι άλλοι μπράβο. Ίσως ανεβάσω και καμιά φωτογραφία με την πρόοδό μου. Θα δώ.
Ετοιμάζω πρωινό. Αυγά, μπρόκολο σωταρισμένο σε βούτυρο. Το τέλειο πρωινό. Τρώω και πίνω το τσάι μου. Το μυαλό μου είναι διαρκώς στο τι θα φάω μετά για να καλύψω τις διατροφικές μου ανάγκες. Είναι μέρα που κάνω βάρη, άρα πρέπει να ανεβάσω την πρωτεϊνη λίγο. Ίσως και τους υδατάνθρακες, αλλά όχι πολύ. Μπορεί να φάω γλυκοπατάτα με το κοτόπουλό μου το μεσημέρι.
Πηγαίνω στο γυμναστήριο. Βλέπω τα σώματα των άλλων γυναικών. Είναι πιο γυμνασμένες, πιο αδύνατες από μένα. Έχω δουλειά ακόμα αλλά είμαι σε πολύ καλό δρόμο. Σε λίγο θα έχω κι εγώ αυτό που έχουν και θα μπορώ επιτέλους να χαλαρώσω λίγο, να βρω την ηρεμία μου ξανά. Όχι ακόμα όμως. Τώρα είναι ώρα για δουλειά.
Στο σπίτι τρώω και βλέπω εικόνες στο Instagram. Γυμνασμένα, όμορφα κορμιά. Χαμόγελα και ωραίες πόζες.
Πώς να μη χαμογελάς με αυτό το κορμί;
Το φαγητό μου εξαφανίζεται σε λιγότερο από δέκα λεπτά. Πεινάω ακόμα.
Τι θα φάω μετά; Πόση πρωτείνη έχω ακόμα; Πόσα λιπαρά; Πρεπει να προσέξω με τους υδατάνθρακες για να μην καταστρέψω μια τέλεια μέρα.
Στο μάθημα σκέφτομαι τα ίδια.
Τι θα κάνω αύριο; Τι ώρα θα μπορέσω να πάω γυμναστήριο; Τι θα φάω;
Η ώρα περνάει και έχω κανονίσει καφέ. Βγαίνω με τη φίλη μου. Έχω καιρό να τη δω και μου έλειψε.
Έχει χάσει κιλά ή είναι ιδέα μου; Τα πόδια της είναι τόσο λεπτά.
Σκέφτομαι τα δικά μου. Γιατί να μην είναι και τα δικά μου έτσι; Κοιτάζω τις κοπέλες γύρω μας και σκέφτομαι το σώμα μου σε σύγκριση με το δικό τους.
Είμαι ή δεν είμαι έτσι;
Πάντα κάνω αυτήν τη σκέψη, θέλω να ξέρω. Τι βλέπουν οι άλλοι όταν με κοιτούν; Η φίλη μου μου λέει τα νέα της. Χαίρομαι γι’ αυτήν. Όταν με ρωτάει τα δικά μου δεν έχω και πολλά να πω. Γυμναστήριο, διατροφή, μαθήματα. Το θέμα πηγαίνει στη διατροφή.
Πάντα προσέχω τι θα πάραγγείλω. Ξέρει πως δεν τρώω ζάχαρη, της έχω αναλύσει όλη τη θεωρία. Προσέχει κι εκείνη τι θα μου προτείνει. Μου παίρνει πάντα ώρα να αποφασίσω τι θα πάρω και πάντα καταλήγω στα ίδια.
Πίσω στο σπίτι ετοιμάζω το βραδινό μου. Ήταν μια τέλεια μέρα, ήμουν τέλεια. Τα έκανα όλα σωστά και έβαλα άλλο ένα λιθαράκι για να πετύχω τον στόχο μου. Δεν πειράζει που πεινάω ακόμα λίγο. Θα κοιμηθώ νωρίς για να μην το σκέφτομαι. Άλλωστε, πρέπει να κοιμάμαι καλά για να μπορέσει το σώμα μου να ξεκουραστεί και να βελτιωθεί όπως θέλω. Πριν κοιμηθώ μπαίνω στο facebook. Βλέπω πάλι φωτογραφίες από ανθρώπους που τα έχουν καταφέρει. Είναι τα πρότυπά μου. Έτσι θα είμαι κι εγώ σε λίγο. Διαβάζω blogs διατροφής για να μάθω τα τελευταία νέα στον κόσμο της διατροφής. Τα μάτια μου κλείνουν. Κοιμάμαι. Με περιμένει δύσκολη μέρα, πρέπει να τα προλάβω όλα…
Αυτή είναι μια ενδεικτική μέρα στο μυαλό μου πριν ξυπνήσω από τον λήθαργο που με είχε ρίξει όλη αυτή η βιομηχανία του φαίνεσθαι και του δήθεν. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Μας πείθουν ότι δεν είμαστε ποτέ αρκετοί, πως πρέπει πάντα κάτι να αλλάξουμε για να μας αγαπήσουν, να μας αποδεχτούν, να αισθανθούμε άνετα μέσα στο ίδιο μας το σώμα.
Μόνο που όλο αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Δεν τα χρειαζόμαστε όλα αυτά. Το πρώτο και κύριο που έχουμε ανάγκη είναι να αποδεχτούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας για αυτό που είναι, αυτό που μπορεί και αυτό που έχει αυτήν την δεδομένη στιγμή. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Όλα τα υπόλοιπα απλά μας απομακρύνουν από την αλήθεια μέσα μας και αυτή η αλήθεια είναι πως αυτό που είμαστε είναι ήδη αρκετό. Αρκετό για να αγαπηθεί απεριόριστά και να αισθανθεί ικανοποίηση και ευχαρίστηση δίχως όρους, περιορισμούς και κόμπλεξ. Το μοναδικό πράγμα, λοιπόν, που χρήζει αλλαγής και μάλιστα άμεσα, είναι η ίδια μας η αντίληψη. Η αντίληψη πως για να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να δείχνουμε και να είμαστε κάπως, πως πρέπει να στερούμαστε πάντα κάτι, πως πρέπει να κρυβόμαστε από τον κόσμο και να κυκλοφορούμε με μάσκα που καλύπτει το αληθινό μας πρόσωπο, τον πραγματικό μας χαρακτήρα. Και όλα αυτά μόνο και μόνο για να μη δείξουμε πως είμαστε ευάλωτοι και καταλάβουν οι άλλοι πως είμαστε κι εμείς ανασφαλείς. Γιατί όλοι είμαστε.
Δεν θα ήταν ο κόσμος πολύ πιο όμορφος και ειλικρινής αν μοιραζόμασταν όλοι αυτό το κοινό μυστικό και σταματούσαμε να μπαίνουμε σε ρόλους; Οι ανασφάλειές μας μας κάνουν αυτό που είμαστε και αντί να τις αντιμετωπίζουμε σαν κατάρα, θα έπρεπε ίσως να τις δούμε σαν δώρο, τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους άλλους. Είναι δώρο το να δίνεις στον εαυτό σου την άδεια να χαλαρώσει και να αισθανθεί αυτό που προσπαθείς να καταπιέσεις. Το πρώτο που συμβαίνει είναι να απομυθοποιηθεί και να γίνει κάτι λιγότερο ισχυρό, χάνει την εξουσία του πάνω σου και αρχίζεις να το βλέπεις σαν αυτό που πραγματικά είναι: Ένα κομμάτι του εαυτού σου που διψάει για αποδοχή και αγάπη.
Είναι όλα μια απόφαση. Η απόφαση για το ποια θα είναι η αφετηρία των πράξεών μας: το μίσος και η αποστροφή ή η αγάπη και η κατανόηση; Είτε οι πράξεις αφορούν εμάς τους ίδιους είτε τους γύρω μας, αυτή η απόφαση είναι που θα κάνει όλη τη διαφορά και θα μετατρέψει τη ζωή μας από μίζερη και κουραστική σε όμορφη, απολαυστική και γεμάτη. Μπορεί να μην τα έχουμε όλα, μπορεί να μην γίνονται τα πάντα όπως τα θέλουμε εμείς, μπορεί οι άλλοι να μη μας φέρονται πάντα σωστά. Όλα όσα μας συμβαίνουν όμως είναι εκεί για να μας διδάξουν κάτι και ο τρόπος που θα διαχειριστούμε αυτό το κάτι κάνει όλη τη διαφορά. Είναι στο δικό μας χέρι το αν θα δεχτούμε το μάθημα με ανοιχτό μυαλό και θα γίνουμε μέσα από αυτό καλύτεροι ή αν θα το απορρίψουμε, απορρίπτοντας συγχρόνως και την ευκαιρία να δούμε και τον εαυτό μας με άλλα μάτια και να αλλάξουμε λίγο το μονοπάτι της ζωής μας.
Σκεπτόμενη όλα αυτά, λοιπόν, αποφάσισα να δω το σώμα μου και το σώμα των άλλων όπως πραγματικά είναι. Να το θαυμάσω και να χαρώ για όλα εκείνα τα καλά που μου προσέφερε και μου προσφέρει κάθε στιγμή της ύπαρξής μου. Επέλεξα τη δύναμή του, την ομορφιά του, τη σοφία του και άφησα πίσω όλα τα βαρίδια που δε με άφηναν να δω την ομορφιά και το μεγαλείο στους άλλους. Την ομορφιά και το μεγαλείο της διαφορετικότητάς μας που μας κάνει μοναδικούς.
Υ.Γ: Αν αισθάνεσαι πως αυτό το άρθρο σε ωφέλησε με κάποιον τρόπο και πως μπορεί να βοηθήσει κάποιον που αγαπάς, μοιράσου το μαζί του. Μπορούμε έτσι να βοηθήσουμε μαζί κάποιον που ίσως το έχει ανάγκη. Θα σου πρότεινα επίσης να γραφτείς στο newsletter της σελίδας για περισσότερα. Υπόσχομαι να στέλνω μόνο γνώση και θετική ενέργεια στο inbox σου! 🙂
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ!
Φύλλις
[ABTM id=2176]
