Όχι, ο τίτλος δεν είναι τυχαίος και όχι, δεν κάνω πλάκα, εννοώ κάθε λέξη. Οι αριθμοί ίσως να παίζουν κατά πολύ – προς τα πάνω πάντα – αλλά ας μείνουμε σε αυτούς, γιατί αλλιώς ίσως χρειαστεί να γράψω βιβλίο.
Η αλήθεια είναι πως μπορούμε όλοι να βρούμε εύκολα πάρα πολλούς λόγους για να αποφασίσουμε να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, επιλέγουμε όμως, δυστυχώς, συνειδητά ή ασυνείδητα – στην παρούσα φάση δεν έχει σημασία – να τους αγνοούμε και να επικεντρωνόμαστε σε όλους εκείνους τους λόγους που μας κάνουν δυστυχισμένους, κατσούφηδες και ανικανοποίητους. Μόνο που η ευτυχία είναι επιλογή. Μπορεί αυτό να ακούγεται κλισέ και λίγο woo woo, τύπου “άσε μας κουκλίτσα μου, με τα χαζοχαρούμενά σου”, αλλά παραμένει αλήθεια. Αν έχεις να προσθέσεις – ή να αφαιρέσεις – κάτι, be my guest και άφησέ μου ένα σχόλιο.
Λοιπόν…
Ολα συμβαίνουν για κάποιο λόγο
Ξέρω, ξέρω… Συνηθισμένο, τετριμμένο και πολυφορεμένο. Δεν το λέω όμως με αυτή την κούφια και μοιρολατρική έννοια με την οποία χρησιμοποιείται συνήθως. Για μένα αυτή η φράση σημαίνει πως είναι όλα μαθήματα και πως, όσο δύσκολο κι αν είναι εκείνο που περνάς, έχει πάντα κάτι καλό να σου διδάξει.
Ακόμα κι αν τώρα δε μπορείς να καταλάβεις το μάθημα, θα έρθει κάποια στιγμή που θα μπορέσεις. Πόσες φορές δεν έχεις σκεφτεί κάποια άσχημη εμπειρία από το παρελθόν σου, όντας ευγνώμων που την απέκτησες, ακόμα και όταν γνωρίζεις πολύ καλά πόσο μεγάλο πόνο σου προκάλεσε εν τη γενέσει της;
Δε λέω να αρχίσεις να πανηγυρίζεις με όλα τα στραβά και άσχημα που σου συμβαίνουν. Κάνε όμως ένα βήμα πίσω και δες τη συνολική εικόνα. Η ζωή μπορεί να είναι συγχρόνως όμορφη και άσχημη, αλλά παραμένει ζωή.
Ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα καλύτερος
Ω, ναι! Το εννοώ. Ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα καλύτερος. Προσωπικά γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που αισθάνονται πως έχουν πολλά να προσφέρουν – και τα προσφέρουν – γιατί έχουν αυτήν τη βαθύτερη εσωτερική ανάγκη να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.
Υπάρχουν, είναι πολλοί και ζουν ανάμεσά μας. Μικρό στατιστικό δείγμα είναι εκείνοι από τους οποίους έχω πάρει συνέντευξη για το podcast.
Το πρόβλημα δεν είναι το αν υπάρχουν ή όχι, αλλά το τι επιλέγεις εσύ να βλέπεις.
Πόσες καλές ειδήσεις δείχνει η τηλεόραση; Πόσα καλά νέα και άρθρα με θετικό περιεχόμενο διαβάζεις στο ίντερνετ; Πόσο πολύ αφήνεις τον αρνητισμό γύρω σου να θολώνει την κρίση σου;
Τα άσχημα που συμβαίνουν στον κόσμο θα συνεχίσουν να συμβαίνουν, είτε τα παρακολουθείς με αγωνία είτε όχι. Το ίδιο όμως και τα καλά, τα οποία συνήθως δεν παρακολουθείς.
Το ξέρεις πως 15 λεπτά παρακολούθησης ειδήσεων είναι αρκετά για να σου ρίξουν τη διάθεση και να ανεβάσουν τα επίπεδα στρες του οργανισμού σου στο ταβάνι;
Για τις αρνητικές επιπτώσεις του στρες δε θα πω τίποτα˙ τις γνωρίζουμε όλοι και συνήθως υποφέρουμε με κάποιον τρόπο από αυτές.
Δεν είναι όμως μόνον αυτό το θέμα αλλά και το γεγονός πως όταν κανείς περιβάλλεται από αρνητισμό αναπτύσσει παράλληλα και μια πεσσιμιστική διάθεση που τον περιορίζει, καθώς πιστεύει πως ό,τι κι αν κάνει ο κόσμος δεν θα αλλάξει και θα συνεχίσει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Από εκεί, λοιπόν, που είσαι εν δυνάμει force of nature και μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου και αυτήν των ανθρώπων που αγαπάς, μένεις άπραγος στον καναπέ μασουλώντας πατατάκια, έχοντας πείσει τον εαυτό σου πως δεν αξίζει καν να προσπαθήσεις.
Ο κόσμος, όμως, γίνεται διαρκώς καλύτερος, my friend, και η επιλογή του αν θα είσαι μέρος της αλλαγής ή όχι είναι δική σου. Πολλές φορές μάλιστα ισοδυναμεί με το πάτημα ενός κουμπιού.
Έχεις το τώρα και είναι αρκετό
Θα επικαλεστώ σε αυτό το σημείο τον Βούδα και τη φιλοσοφία 2500+ ετών και θα σου πω πως όλα αυτά για τα οποία αγχώνεσαι και ανησυχείς δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ.
ΠΟΤΕ!
Αν εκείνος και τόσοι άλλοι φιλόσοφοι πριν και μετά από αυτόν κατάφεραν να το δουν, ποιοι είμαστε εμείς για να φέρουμε αντίρρηση;
Επιμένουμε όμως να ζούμε μέσα σε μια φανταστική πραγματικότητα μέσα στο κεφάλι μας, η οποία βρίσκεται σε κάποιο φανταστικό και ανύπαρκτο μέλλον που δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει να συνυπάρξει με το παρόν που ζούμε.
Όλα αυτά τα άσχημα που φαντάζεσαι λοιπόν δεν είναι αληθινά. Το αν τελικά θα γίνουν ή όχι πραγματικότητα εξαρτάται μόνο από σένα και θα έχεις την ευκαιρία να τα αντιμετωπίσεις όταν και αν τελικά έρθουν.
Εκείνο που μετράει είναι μόνο το τι κάνεις τώρα με τη ζωή σου. Μην την αναβάλλεις επειδή υποθέτεις και φαντάζεσαι πως θα πάνε όλα στραβά.
Αναπνέεις και έχεις φαντασία
Εδώ θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα.
Από μικρή ήθελα να γράφω. Πάντα μου έδινε χαρά το διάβασμα, αλλά η ανάγκη να γράφω και να επικοινωνώ μέσω της γραφής ήταν από τα πράγματα που στ’ αλήθεια είχα ανάγκη να κάνω. Δυστυχώς, είχα πείσει τον εαυτό μου πως όλα αυτά που ζουν μέσα στο κεφάλι μου δεν ενδιέφεραν κανέναν και πως δεν άξιζε καν να προσπαθήσω.
Έκανα πολλές αποτυχημένες απόπειρες. Κάποιες από αυτές βρέθηκαν στον κάδο των αχρήστων και άλλες είχαν πολύ σύντομη διάρκεια ζωής και μόνο μέσα στο μυαλό μου.
Κάποια στιγμή κατάλαβα πως η φαντασία μου ήταν η κατάρα μου, αλλά και το χάρισμά μου. Βλέπεις, ό,τι εργαλείο κι αν έχεις είναι εν δυνάμει καλό ή κακό, ανάλογα με τον τρόπο που επιλέγεις να το χρησιμοποιήσεις.
Αν λοιπόν επιλέξεις να σκέφτεσαι αρνητικά – πως δεν αξίζεις, πως κανένας δεν θα ασχοληθεί, πως δεν έχεις ταλέντο, πως δε θέλεις να εκτεθείς και χίλια δυο άλλα που μπορεί να σκέφτεται ο καθένας – και αρχίσεις να πλάθεις σενάρια αποτυχίας και τρόμου, το όνειρο που είχες μεγαλώνοντας θα καταλήξει να γίνει ο χειρότερός σου εφιάλτης.
Κάπου διάβασα πως κόλαση είναι το να συναντήσεις την τελευταία μέρα σου εν ζωή το πρόσωπο που θα μπορούσες να είχες γίνει αν… Ή κάτι τέτοιο τελος πάντων. Νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το σημείο.
Η μόνη αλήθεια είναι πως η ενέργεια που χρειαζόμαστε για να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας αρνητικά και να πλάσουμε την κόλασή μας είναι η ίδια με την οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε και τον παράδεισό μας. Όσο, λοιπόν, αναπνέεις η επιλογή παραμένει δική σου.
Η δική μου επιλογή με οδήγησε να ολοκληρώσω μέσα στο καλοκαίρι το πρώτο μου βιβλίο που πρόκειται να εκδοθεί πολύ σύντομα, άλλο ένα που έχει δρομολογηθεί κι ένα τρίτο που γράφω τώρα. Και όλα αυτά γιατί αποφάσισα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει εκείνο που αγαπά πραγματικά.
There you go! 3 + 1 λόγοι και θα μπορούσα να σου βρω πάρα πολλούς ακόμα αλλά πέρασα το όριο των χιλίων λέξεων.
Θα κλείσω με μια πρόκληση, όμως… Να βρίσκεις κάθε μέρα τουλάχιστον τρεις λόγους που σε κάνουν να χαμογελάς και να τους καταγράφεις για να έχεις ντοκουμέντα.
Ενδιαφέρον πείραμα, δεν νομίζεις;