Έχεις νιώσει ποτέ παγιδευμένος/η σε μια κατάσταση που δεν μπορείς να ελέγξεις; Πώς θα ήταν αν αντί να αντιστέκεσαι, μάθαινες να προσαρμόζεσαι με ευκολία;
Ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, και όσοι είναι ανοιχτοί στην αλλαγή προσαρμόζονται πιο γρήγορα, πετυχαίνουν περισσότερα και νιώθουν πιο ευτυχισμένοι.
Σε αυτό το επεισόδιο μιλάμε για τη νοητική ευελιξία, μια δεξιότητα που σου επιτρέπει να αντιμετωπίζεις τις αλλαγές χωρίς φόβο.
***
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝO ΕΠΟΜΕΝO ΕΠΕΙΣΟΔΙO
→ #84: Δημιουργικότητα – Κλειδί για Μάθηση, Διαχείριση Άγχους, Ανάπτυξη
ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ/Η
→ Γίνε συγγραφέας της ζωής σου
ΣΥΝΔΕΣΟΥ
→ Συνδέσου μαζί μου στο Instagram
→ Συνδέσου μαζί μου στο LinkedIn
***
ΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ
Άφησε ένα rating στο Apple Podcasts
Transcript
Έχεις νιώσει ποτέ παγιδευμένο σε μια κατάσταση που δεν μπορείς να ελέγξεις;
Πώς θα ήταν αν, αντί να αντιστέκεσαι, μάθαινες να προσαρμόζεσαι με ευκολία;
Σε αυτό το επεισόδιο θα μιλήσουμε για τη νοητική ευελιξία, μια δεξιότητα που μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αλλαγές χωρίς φόβο.
Θα εξετάσουμε το πώς η νοητική ευελιξία μπορεί να μειώσει το άγχος, να βελτιώσει τη δημιουργικότητά μας και να μας βοηθήσει να απολαμβάνουμε περισσότερο τη ζωή.
Και γιατί είναι όλα αυτά σημαντικά; Επειδή ο κόσμος αλλάζει συνέχεια και όσοι είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή, προσαρμοζόμαστε πολύ πιο γρήγορα, πετυχαίνουμε περισσότερα και πάνω απ’ όλα νιώθουμε πολύ πιο ευτυχισμένοι.
Στο επεισόδιο, λοιπόν, θα συζητήσουμε για τη νοητική ευελιξία αλλά και το πώς οι ιδέες από το βιβλίο του Άλλαν Βάτς «Η σοφία της ανασφάλειας» που διαβάζουμε αυτό το διάστημα στο Academy Book Club συνδέονται μαζί της και γιατί η αποδοχή της αβεβαιότητας μπορεί να είναι η μεγαλύτερη μας δύναμη.
Ο Άλλαν Βάτς αποκαλούσε τον εαυτό του «φιλοσοφικό διασκεδαστή» και κατά την ταπεινή μου άποψη, το βιβλίο του έχει να μας προσφέρει πάρα πολλά. Εξού και το επέλεξα για να το διαβάσουμε στο Academy Book Club.
Φύγαμε για το επεισόδιο!
[Intro]
Τι είναι λοιπόν η νοητική ευελιξία και γιατί τη χρειαζόμαστε;
Φαντάσου ότι βρίσκεσαι σε μια δουλειά η οποία δεν σε ικανοποιεί, αλλά φοβάσαι να την αλλάξεις, επειδή δεν ξέρεις τι θα ακολουθήσει.
Αυτή η αίσθηση αβεβαιότητας σε κρατά στάσιμο. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε κατάσταση.
Πόσοι και πόσες από εμάς δεν έχουμε μείνει σε καταστάσεις που δεν ήταν για εμάς;
Πόσοι και πόσες από εμάς δεν μείναμε για πολύ περισσότερο χρόνο σε μια δουλειά που δεν μας άρεσε καθόλου, αλλά φοβόμασταν να παραιτηθούμε και να ψάξουμε κάτι καλύτερο;
Πόσοι δεν έχουμε μείνει σε σχέσεις που δεν ήταν κατάλληλες και χάσαμε χρόνο από τη ζωή μας, μένοντας στάσιμοι από φόβο;
Η νοητική ευελιξία είναι η ικανότητά μας να προσαρμοζόμαστε σε καινούργιες συνθήκες και να βλέπουμε τις καταστάσεις από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Ένας ευέλικτος άνθρωπος αντιμετωπίζει τις προκλήσεις ως ευκαιρίες μάθησης αντί να φοβάται την αλλαγή.
Διερωτήσου λοιπόν σε αυτό το σημείο:
- Πόσο ανοιχτός είσαι στο να δέχεσαι τις αλλαγές; Σε τρομάζουν;
- Τις διαχειρίζεσαι εύκολα;
- Ποια είναι η σχέση σου με την αποτυχία;
- Πόσο εύκολα ή δύσκολα βγαίνεις από τη ζώνη άνεσής σου;
Όσο καλύτερα χτίσουμε την ικανότητα να γινόμαστε ευέλικτοι, τόσο πιο εύκολη γίνεται η ζωή μας.
Όχι επειδή ξαφνικά τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα, αλλά επειδή εμείς έχουμε πλέον τα mental models, τα νοητικά μοντέλα, τα πνευματικά και συναισθηματικά εργαλεία που μας βοηθούν να διαχειριστούμε αυτές τις δυσκολίες καλύτερα.
Δεν είναι ότι αλλάζει ο κόσμος, εμείς αλλάζουμε μέσα σε αυτόν και γινόμαστε πολύ πιο ικανοί να διαχειριστούμε το οτιδήποτε.
Η νοητική μας ευελιξία, λοιπόν, παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτό.
Γιατί είναι πολύ διαφορετικό να συμβεί κάτι δύσκολο και να εγκλωβιστώ σε αυτό, ξεκινώντας έναν φαύλο κύκλο αρνητικής δημιουργικότητας—όπου θα κάνω σενάρια, θα τα αναπαράγω, θα αγχώνομαι, θα φοβάμαι, θα στεναχωριέμαι και αυτό δεν θα έχει τελειωμό—από το να έχω τα εργαλεία που θα με βοηθήσουν να παρατηρήσω την κατάσταση.
Να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες, να κάνω ερωτήσεις, να βρίσκω λύσεις και όλο αυτό τελικά να με βοηθά να αισθάνομαι πολύ καλύτερα ό,τι κι αν συμβαίνει.
Και πάνω απ’ όλα, να μπορώ έτσι να διαχειριστώ την αλλαγή χωρίς να μου φαίνεται τρομακτική και αδιαχείριστη.
Θυμήσου όσα είπαμε στο προηγούμενο επεισόδιο για τη δημιουργικότητα σε ό,τι αφορά τη μάθηση και τη διαχείριση του άγχους.
Όσα συζητάμε εδώ αποτελούν και αυτά μια όψη της δημιουργικότητας.
Διότι για να μπορέσεις να είσαι συναισθηματικά ευέλικτος, χρειάζεται να αξιοποιήσεις τη δημιουργικότητά σου με τρόπους θετικούς για σένα.
Και να μην εγκλωβίζεσαι σε αυτό που λέμε αρνητική δημιουργικότητα.
Η νοητική ευελιξία σε βοηθά να βρίσκεις λύσεις. Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά το να μάθεις να διοχετεύεις τη δημιουργικότητά σου με τρόπους βοηθητικούς για την ίδια σου τη ζωή.
Και τελικά, κάπου εκεί κατοικεί και η ελευθερία.
Το να μπορείς να απεγκλωβίζεσαι από εκείνα που σου προκαλούν φόβο και να κάνεις το καλύτερο δυνατό για σένα.
Μπορείς λοιπόν να κάνεις από εδώ και πέρα το εξής:
Την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσεις μια αλλαγή, αντί να αντισταθείς σε αυτήν, διερωτήσου: Ποια είναι η ευκαιρία εδώ; Τι μου μαθαίνει;
Πώς μπορώ να το αξιοποιήσω αυτό το γεγονός, αυτή την κατάσταση για να αναπτυχθώ εγώ ως άτομο,
πνευματικά και συναισθηματικά, πώς με βοηθά να επεκτείνω τη ζώνη ανεσυσμου έτσι
ώστε την επόμενη φορά να είμαι πολύ πιο έτοιμη ή έτοιμος να διαχειριστώ το οτιδήποτε.
Ανέφερα στην εισαγωγή το βιβλίο που διαβάζουμε αυτό το διάστημα στο Academy Book Club.
Πρόκειται για τη σοφία της ανασφάλειας του Alan Watts.
Ο Alan Watts λοιπόν μιλάει στο βιβλίο αυτό για την αποδοχή της αβεβαιότητας.
Υποστήριζε ότι η αναζήτηση της απόλυτης βεβαιότητας δημιουργεί περισσότερο άγχος,
γιατί η ζωή είναι από τη φύση της απρόβλεπτη.
Στην προσπάθειά μας εμείς να έχουμε τον έλεγχο, στην ουσία αντιστεκόμαστε στην αλλαγή.
Και αυτή η αντίσταση είναι που παράγει όλο και περισσότερο άγχος και φόβο και
στεναχώρια και θλίψη και συνήθως μας κρατά στάσιμους γιατί εγκλωβιζόμαστε μέσα
σε αυτόν τον φόβο και δεν τολμάμε να κάνουμε έστω και ένα μικρό βήμα έξω από τη ζώνη άνεσής μας.
Η προσπάθεια ελέγχου των πάντων οδηγεί πάντα σε απογοήτευση. Από την άλλη το να αφηνόμαστε στη ροή της ζωής μας βοηθά να αισθανόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι και χαρούμενοι. Και η αλήθεια είναι ότι το παρόν είναι το μόνο που έχουμε πραγματικά.
Αντί να ανησυχούμε λοιπόν για το μέλλον ή να στεναχωριόμαστε για το παρελθόν, χρειάζεται να χτίσουμε τη δεξιότητα του να είμαστε present, να βιώνουμε τη στιγμή. Και να παίρνουμε τις αποφάσεις μας από εδώ που είμαστε, με αυτά που έχουμε ή για αυτό που επιλέγουμε κάθε φορά.
Δεν καθορίζεσαι από όσα έχουν συμβεί. Καθορίζεσαι από τις επιλογές που κάνεις το σήμερα. Και πάντα μα πάντα υπάρχει καλύτερος τρόπος και έχεις επιλογή. Ό,τι και αν έχεις συμβεί στο περουλθόν.
Μερικά πρακτικά βήματα λοιπόν για να αρχίσεις να αποδέχεσαι την αλλαγή και να αναγνωρίζεις τη σοφία που κρύβει η ανασφάλεια είναι τα εξής.
Ξεκίνα να παρατηρείς το μυαλό σου όταν προσπαθεί να προβλέψει τα πάντα και σε εκείνες τις φάσεις απλά πάρε μια βαθιά ανάσα. Εάν έχεις στη ζωή σου το journaling, δοκίμασε να πάρεις αυτή τη βαθιά ανάσα και έπειτα να αρχίσεις να γράφεις.
Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι; Ποιος είναι αυτός ο φαύλος κύκλος αρνητικής δημιουργικότητας που δημιουργείς;
Κατάγραψέ τον για να μπορέσεις να τον παρατηρήσεις, να συζητήσεις με τον εαυτό σου, να καταλάβεις καλύτερα τι είναι αυτό που σου λέει και να του κάνεις ερωτήσεις.
Σε ένα δεύτερο στάδιο, μπορείς να εξασκήσεις την ενσυνειδητότητα. Όταν αγχώνεσαι για το
μέλλον, επικεντρώσου σε αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή.
Μπορεί αυτή τη στιγμή να ακούς αυτό το podcast ή να περπατάς στο πάρκο ή να
πλένεις τα πιάτα ή να σιδερώνεις ή να οδηγείς.
Αυτό είναι η πραγματικότητά σου. Δεν είναι ούτε αυτά που σκέφτεσαι για το μέλλον και σε ανησυχούν ούτε όσα σε στεναχωρούν από το παρελθόν.
Αυτή η βαρετή και ταπεινή δραστηριότητα που κάνεις αυτή τη στιγμή είναι η ζωή σου.
Τίποτα άλλο. Και τέλος, ξεκίνα να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα χωρίς να ανησυχείς για το αποτέλεσμα. Δοκίμασε μια καινούργια δραστηριότητα ή το να ακολουθήσεις μια διαφορετική διαδρομή προς τη δουλειά σου.
Κάνε τέτοιες μικρές αλλαγές, εξασκήσου στο να βγαίνεις από το comfort zone σε
κάθε ευκαιρία με μικρούς τρόπους.
Αυτό μπορεί να σου φαίνεται ασήμαντο και ανούσιο. Αν όμως αρχίσεις να αυτοπαρατηρείσαι,
να είσαι present και να εξασκήσεις στο να κάνεις μικρές αλλαγές, αυτές οι μικρές αλλαγές θα αρχίσουν να βοηθούν στο να χτίσεις μια καινούργια
αυτοεικόνα του ατόμου που δοκιμάζει καινούργια πράγματα. Και τα μικρά αργότερα θα γίνουν πιο μεγάλα.
Είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι ακούγεται το να καλλιεργήσουμε την νοητική ευελιξία στην καθημερινότητά μας.
Σκέψου το παράδειγμα ενός μπαμπού, το οποίο λυγίζει στον άνεμο χωρίς να σπάει. Η δύναμή του είναι η ευελιξία του. Έτσι χρειάζεται να λειτουργεί και το μυαλό μας. Η προσαρμοστικότητα είναι δεξιότητα, δεν είναι ταλέντο, δεν είναι κάτι έμφυτο με το οποίο γεννιόμαστε και πορευόμαστε σε όλη μας τη ζωή.
Όσο πιο συχνά εξασκούμε τη νοητική μας ευελιξία, τόσο πιο εύκολα αντιμετωπίζουμε τις αλλαγές. Σε πρώτη φάση, λοιπόν, χρειάζεται να πάρεις την απόφαση και έπειτα να αρχίσεις να κάνεις μικρά πράγματα που θα σε βοηθήσουν να γίνεις όλο και πιο ευέλικτος ή ευέλικτη.
Πράγματα που μπορούν να ενισχύσουν αυτή την καινούργια δεξιότητα είναι το να κάνεις journaling έτσι ώστε αυτή η αυτοπαρατήρηση να αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται συνήθεια, να μετατρέπεται σε κάτι που πλέον θα το κάνεις σε πραγματικό χρόνο και όχι εκ των υστέρων. Και τι εννοώ με αυτό;
Δεν έχει τύχει πολλές φορές να έχεις μια διαφωνία με κάποιον και μετά το βράδυ, όταν θα έχεις πέσει για ύπνο, να μην μπορείς να κοιμηθείς γιατί σκέφτεσαι «Α, και αν του είχα πει αυτό, και αν έκανα εκείνο, και αν έλεγα αυτό». Αλλά την ώρα της διαφωνίας δεν σου έρχονταν όλες αυτές οι ιδέες. Το ίδιο συμβαίνει και με την αυτοπαρατήρησή μας.
Συχνά είμαστε στον αυτόματο πιλότο και δεν παρατηρούμε τον εαυτό μας την ώρα που επικοινωνεί, που δουλεύει, που κάνει τέλος πάντων οτιδήποτε κάνει μέσα στην ημέρα. Μέσα από το να χτίσεις μια πρακτική αυτοπαρατήρησης και το journaling είναι εξαιρετικό εργαλείο για να το κάνεις αυτό. Με τον καιρό, αυτή η χρονική καθυστέρηση ανάμεσα στο γεγονός και στη συνειδητοποίηση, στην επίγνωση, θα αρχίσει να μειώνεται και σιγά σιγά θα είσαι σε θέση πλέον να παρατηρείς σε πραγματικό χρόνο τον εαυτό σου, τη συμπεριφορά σου, τα λεγόμενά σου και να κάνεις αλλαγές επί τόπου. Χρειάζεται όμως εξάσκηση.
Βάλε το journaling στη ζωή σου, θα σε βοηθήσει. Κάτι άλλο που θα βοηθήσει είναι το να αρχίσεις να αλλάζεις μικρές ρουτίνες στην καθημερινότητά σου. Για παράδειγμα, αν πίνεις καφέ, δοκίμασε να πιεις μαύρο τσάι. Άνοιξε το μυαλό σου σε καινούριες εμπειρίες. Αν δεν σου αρέσει να δοκιμάζεις καινούργια και διαφορετικά και εξωτικά πιάτα, δοκίμασε να φας κάτι το οποίο δεν συνηθίζεις αυτή την εβδομάδα.
Βγες από τη ζώνη άνεσής σου με το να κάνεις πράγματα που συνήθως αποφεύγεις και δεν εννοώ προφανώς στα καλά καθούμενα να πας να κάνεις bungee jumping. Ξαναλέω, μικρές αλλαγές που οδηγούν σε μεγάλα αποτελέσματα. Αποδέξου αυτή την αβεβαιότητα βήμα-βήμα. Γράψε σε ένα χαρτί στο journal σου ποιες είναι οι μεγαλύτερες σου ανασφάλειες και διερωτήσου τι είναι αυτό που ανησυχείς ότι θα συμβεί πραγματικά.
Είναι όντως τόσο τρομακτικό; Ποιο είναι το χειρότερο σενάριο; Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε αυτή την κατάσταση; Οκ, εγώ τι μπορώ να κάνω; Πρώτον, για να το αποφύγω και δεύτερον, εφόσον είναι αναπόφευκτο, για να μειώσω την επίδρασή του, για να το διαχειριστώ πιο εύκολα. Τι βρίσκεται στη ζώνη ελέγχου μου, τι περνά από το δικό μου χέρι;
Εστιάζουμε τόσο πολύ στο τι θα συμβεί και σε όλα εκείνα τα οποία δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να ελέγξουμε και επειδή η εστίασή μας βρίσκεται σε όλα αυτά τα εξωτερικά, και ποτέ στη ζώνη ελέγχου μας, είναι που αισθανόμαστε ανασφαλείς. Τι μπορώ να κάνω λοιπόν, τι περνά από το χέρι μου στην κάθε κατάσταση;
Σοφία είναι το να γνωρίζεις πού τελειώνεις εσύ και πού ξεκινά ο κόσμος. Πού δηλαδή τελειώνει ο έλεγχος που μπορείς να εξασκήσεις και πού χρειάζεται να ξεκινά η αποδοχή. Φτάνουμε στο κλείσιμο σιγά-σιγά και θέλω να σε ρωτήσω σε αυτό το σημείο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που προσαρμόστηκες σε μια αλλαγή και μετά από αυτό ένιωσες πιο δυνατός;
Σκέψου το και μην το σκεφτείς απλά. Συζήτησέ το με κάποιο κοντινό σου πρόσωπο. Συζήτησέ το με τον εαυτό σου στο journal σου. Σκέψου πώς έχεις διαχειριστεί αλλαγές στο παρελθόν που μπορεί στην αρχή να σε τρόμαζαν, αλλά τελικά τα κατάφερες.
Πόσο συχνά παίρνεις λίγο χρόνο να δώσεις στον εαυτό σου τα εύσημα για όσα έχεις καταφέρει; Δεν το κάνουμε και νομίζουμε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να διαχειριστούμε τις αλλαγές από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Έλα όμως που οι άνθρωποι έχουμε εξαιρετική ανθεκτικότητα αν το επιλέξουμε. Και το θέμα είναι να καλλιεργούμε συνειδητά όλα αυτά τα νοητικά μοντέλα, τα εργαλεία, τα συναισθηματικά και τα πνευματικά που μας βοηθούν να διαχειριζόμαστε την αλλαγή και να αποδεχόμαστε αυτή την ανασφάλεια που φέρνει.
Ανασφάλεια και αλλαγή είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πολλές φορές, αν όχι πάντα, λοιπόν, η αντίσταση που προβάλλουμε απέναντι στην αλλαγή και στην ανασφάλεια που μπορεί να μας δημιουργεί είναι το πρόβλημα.
Θα σε αφήσω λοιπόν με ένα μικρό challenge. Δοκίμασε αυτή την εβδομάδα μια καινούρια εμπειρία, χωρίς να σε ανησυχεί το αποτέλεσμα. Και έπειτα, μπορείς να μοιραστείς μαζί μου το πώς ένιωσες.
Μπορείς να το κάνεις μέσα από το Growth Academy, με ένα post στο κεντρικό feed, ή μπορείς να μου στείλεις ένα μήνυμα στο Instagram ή στο [αφαιρέθηκε η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου]. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω το μήνυμά σου και να γιορτάσουμε μαζί την επιτυχία σου.
Πάμε λοιπόν να κάνουμε μια σύνοψη του τι είπαμε. Είπαμε ότι η νοητική ευελιξία μας βοηθά να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές με λιγότερο άγχος. Γιατί η αντίσταση απέναντι στις αλλαγές δημιουργεί το άγχος, όχι οι ίδιες οι αλλαγές.
Μιλήσαμε για το βιβλίο «Η σοφία της ανασφάλειας» του Alan Watts, όπου ο Watts μάς δείχνει ότι η αποδοχή της αβεβαιότητας μπορεί να είναι απελευθερωτική. Και συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο, όπως επίσης και το να γραφτείς στο Academy Book Club και να έρθεις στην παρέα μας για να το συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω στο βιβλίο και στο πώς αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριζόμαστε την ίδια τη ζωή καλύτερα.
Επίσης, μιλήσαμε για τρόπους με τους οποίους μπορείς να αρχίσεις να καλλιεργείς τη δεξιότητα της ευελιξίας μέσα στους τομείς της ζωής σου. Όταν σταματήσεις να αντιστέκεσαι στις αλλαγές και αρχίσεις να τις αποδέχεσαι, και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ζοριστείς λίγο, μπορεί η πρώτη σου αντίδραση να είναι το να αντισταθείς.
Το θέμα είναι να έχεις την επίγνωση, να πάρεις μια ανάσα, να σταματήσεις, να δεις τι κάνεις και να το αλλάξεις. Και να αρχίσεις να αποδέχεσαι περισσότερο την κατάσταση και να σκέφτεσαι, «Ωραία, συμβαίνει αυτό. Εγώ τι μπορώ να κάνω; Τι μπορώ να ελέγξω. Πώς μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να νιώσει ασφαλής ή πώς μπορώ να αποδεχτώ αυτό που συμβαίνει και να αποδεχτώ το ότι δεν μπορώ να έχω έλεγχο και ότι χρειάζεται να κινηθώ μαζί με τη ροή της ζωής και όχι εναντίον της».
Όταν λοιπόν σταματήσεις να αντιστέκεσαι στις αλλαγές και αρχίσεις να τις αποδέχεσαι, η ζωή γίνεται πιο ελαφριά, πιο χαρούμενη και πιο ενδιαφέρουσα. Να θυμάσαι, η αβεβαιότητα δεν είναι ο εχθρός μας. Είναι μια πόρτα που οδηγεί σε ατελείωτες δυνατότητες.
Όταν αρχίζουμε να τη βλέπουμε έτσι μέσα από τρόπους σκέψης, συναισθηματικά και πνευματικά εργαλεία και νοητικά μοντέλα, τότε είναι που τα πράγματα αλλάζουν. Όχι επειδή αλλάζουν τα πράγματα, αλλά επειδή αλλάζουμε εμείς απέναντι στα πράγματα.
Και κάπου εδώ τελειώσαμε. Αν σου άρεσε αυτό το επεισόδιο, μοιράσου το με κάποιον που αγαπάς. Μου κάνεις έτσι το καλύτερο κομπλιμέντο που υπάρχει για τη δουλειά μου και συγχρόνως με βοηθάς να βοηθήσω ακόμα περισσότερους ανθρώπους.
Στις σημειώσεις του επεισοδίου θα βρεις και όλα τα links που ανέφερα αν δεν θέλεις να ψάχνεις. Και θα το πω για άλλη μια φορά. Κάνε την εγγραφή σου στο Academy Book Club.
Διαβάζουμε μαζί βιβλία, κάνουμε συζητήσεις και φροντίζουμε να βοηθάμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον στην ανάπτυξή του.
Και κάνε και ένα review με όσα αστέρια τραβάει η ψυχή σου στην εφαρμογή που ακούς το podcast. Δεν κοστίζει τίποτα και βοηθάει την εκπομπή άπειρα.
Μέχρι την επόμενη φορά θυμήσου: Υπάρχει πάντα καλύτερος τρόπος. Είμαστε εδώ για να τον βρούμε μαζί.
Γεια χαρά!
