Έτοιμοι οι στόχοι σου για 2018; Έκανες τις λίστες σου με όσα θέλεις να έρθουν στη ζωή σου; Έχεις μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα του τι πρέπει να κάνεις από εδώ και πέρα;
Δεν είμαι και πολύ φαν όλου αυτού, όχι επειδή δεν αποδίδει, αλλά επειδή το να κάνεις κάτι τόσο συγκεκριμένο δε σου δίνει περιθώρια αναπροσαρμογής. Το κακό με όλα αυτά είναι πως λειτουργούν για τους περισσότερους ανθρώπους ανασταλτικά.
Όταν έχεις έναν τελείως συγκεκριμένο στόχο στο μυαλό τείνεις να εστιάζεις τόσο πολύ που ίσως να μην καταφέρεις να δεις άλλες ευκαιρίες και εναλλακτικές επιλογές που παρουσιάζονται. Το θέμα είναι πως αυτές οι ευκαιρίες και εναλλακτικές ενδεχομένως να μπορούσαν να σε πάνε στο στόχο σου και ακόμα παραπέρα με καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο…
Ξέρω, ξέρω… Αν ανήκεις σε εκείνους που έχουν ήδη δει πολύ καλά αποτελέσματα με το να κάνουν λίστες, τώρα κουνάς το κεφάλι και σκέφτεσαι πως δεν έχω ιδέα για τι μιλάω. Κάνε μου όμως το χατήρι και άσε με να ολοκληρώσω το σκεπτικό μου. Άλλωστε, υπήρξα κι εγώ μία από εκείνους που κάνουν αυτές τις χαριτωμένες λίστες και τις τηρούν κατά γράμμα.
Στόχοι VS πρόθεση
Δεν είναι πως δεν πέτυχα τους στόχους μου με αυτόν τον τρόπο. Ίσα ίσα, γνωρίζω πολύ καλά πόσο σημαντικά είναι τα πλαίσια για το μυαλό. Το θέμα είναι πως ανακάλυψα στην πορεία ότι έτσι καταπιέζομαι, κουράζομαι και στο τέλος καταλήγω με burn out να καίγομαι μπροστά σε μια οθόνη βλέποντας σειρές δίχως να μπορώ να κάνω οτιδήποτε άλλο. Επίσης, ανακάλυψα πως υπάρχει κάτι που είναι πιο σημαντικό από τους απολύτως-ξεκάθαρους-και-λεπτομερώς-καταγεγραμμένους-στόχους: η ξεκάθαρη πρόθεση. Γι’ αυτό και τα vision boards ειναι πολύ πιο αποτελεσματικά από οποιαδήποτε λίστα.
Τώρα θα πεις πως παίζω με τις λέξεις και πως πρόθεση και στόχοι είναι το ίδιο πράγμα…
Δεν είναι όμως και θα σου εξηγήσω τι εννοώ ευθύς αμέσως με ένα παράδειγμα.
Πριν φτάσω, όμως, στο παράδειγμα πρέπει να σου πω πως το ανθρώπινο μυαλό λειτουργεί ως εξής: αν του θέσεις ένα ερώτημα ή πρόβλημα θα κάνει ό,τι περνά από το “χέρι” του για να βρει απαντήσεις και λύσεις. Αν όμως του έχεις πει εξαρχής τι προσδοκίες έχεις και ποια είναι η απάντηση ή λύση που εσύ προτιμάς ή περιμένεις, αυτόματα το έχεις περιορίσει και δεν του επέτρεψες να γίνει δημιουργικό και να σε εκπλήξει. Οι στόχοι λοιπόν είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και μπορούν να λειτουργήσουν περιοριστικά, ενώ η πρόθεση αφήνει στο μυαλό περιθώρια να γίνει δημιουργικό. Πολύ δημιουργικό.
Καταλαβαίνω την ανάγκη να ελέγξεις το αποτέλεσμα, οι συγκεκριμένοι στόχοι εξυπηρετούν ακριβώς αυτό. Από τη στιγμή, όμως, που η παρούσα φάση δε σου επιτρέπει να λύσεις το εκάστοτε πρόβλημα ή να βρεις την εκάστοτε απάντηση, πώς θέλεις με τα τωρινά δεδομένα να αποφασίσεις με ακρίβεια το σχέδιο δράσης σου; Αν είχες ήδη τη λύση για να φτάσεις εκεί που θέλεις, τότε θα ήσουν ήδη εκεί. Δε συμφωνείς;
Η “τυραννία του πώς” ή αλλιώς ανάγκη για έλεγχο και συγκεκριμένοι στόχοι…
Υπάρχει κάτι που λέγεται “τυραννία του πώς” και, ακόμα κι αν δεν έχεις ακούσει ποτέ τον όρο, σίγουρα το έχεις ζήσει ή το ζεις. Έχουμε την τάση να θέλουμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο και να μην αφηνόμαστε στη σοφία της ζωής και της ίδιας μας της βιολογίας, αλλά αυτό έχει μεγάλο κόστος.
Το παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω είναι το εξής:
Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θέλω να γίνω μία από τους καλύτερους σύγχρονους συγγραφείς και να χτίσω το κοινό μου που θα με διαβάζει ανελλιπώς. Αυτό όμως δεν είναι στόχος αλλά πρόθεση.
Στόχος θα ήταν το να πω πως θέλω μέχρι τις 31/12/2018 να έχει πουλήσει το βιβλίο μου 5000 αντίτυπα. Ο στόχος αυτός θα με έβαζε σε μια διαδικασία κατά την οποία θα απαιτούνταν πολύ συγκεκριμένα βήματα ώστε να τον πετύχω, πολλά εκ των οποίων δεν περιλαμβάνουν το να γράφω διαρκώς και να γίνομαι καλύτερη μέρα με τη μέρα. Θα έμπαινα σε ένα τριπάκι επαφών, διαφήμισης, προβολής και ούτω καθεξής που ουδεμία σχέση έχει με εκείνο που θέλω πραγματικά να κάνω, δηλαδή να γράφω.
Η πρόθεσή μου από την άλλη, μου δίνει την ευκαιρία να γίνω δημιουργική και να εστιάσω σε εκείνα που πραγματικά θα με κάνουν καλύτερη. Ένα από αυτά ίσως είναι και το να πουλήσει το βιβλίο μου τελικά 5000 αντίτυπα μέσα σε έναν χρόνο, αλλά αυτό θα έχει προκύψει μέσα από όσα εγώ θα κάνω πρώτα για να γίνομαι διαρκώς καλύτερη, ώστε να έχει λόγο ο αναγνώστης μου να με διαβάζει. Έχε στον νου σου πως αυτά που η πρόθεσή μου μού “επιβάλλει” είναι τα ίδια που με κάνουν χαρούμενη και υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ χαράς και επιτυχίας στη ζωή.
Αν εγώ τώρα επιλέξω να είμαι πιστή στην πρόθεσή μου, να γράφω διαρκώς και να προβάλλεται η δουλειά μου, είτε από εδώ είτε από τα blogs και websites με τα οποία συνεργάζομαι, προφανώς και θα έχω κάνει πολύ μεγαλύτερη πρόοδο και θα έχω προσελκύσει και το ανάλογο ενδιαφέρον, που με τη σειρά του θα δώσει ώθηση τόσο στο βιβλίο και όσα γράφω γενικώς όσο και στα εργαστήρια που κάνω. Μέσα από όλα αυτά θα έχω διαβάσει και μάθει ένα σωρό πράγματα που θα συμβάλλουν τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική μου ανάπτυξη.
Αν όμως είχα κολλήσει σε ένα συγκεκριμένο “πώς” τότε σίγουρα δε θα έβλεπα γύρω μου όλες τις επιλογές και ευκαιρίες που θα μου προσφέρονταν, γιατί θα ήμουν εξαρχής “προγραμματισμένη” να βλέπω εκείνα τα λίγα που θα ταίριαζαν με το αρχικό μου πλάνο. Είναι επίσης πολύ πιθανό να έμενα σε εκείνα που ήξερα ήδη ξεκινώντας και να μην έμπαινα στη διαδικασία να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερη, ώστε μοιραία να ωφεληθούν και όλοι οι υπόλοιποι τομείς της ζωής μου.
Άλλη μια παγίδα στην οποία εγκλωβίζονται πολλοί από εμάς είναι το να θεωρήσουν πως αφού δεν έχουν τις δεξιότητες που απαιτούνται από το “τι” που έχουν στο μυαλό τους, δε θα μπορέσουν ποτέ να τα καταφέρουν. Αυτή όμως είναι η μαγεία: το ίδιο το γεγονός πως μπορούμε να μάθουμε οτιδήποτε θελήσουμε και να καλλιεργήσουμε οποιαδήποτε δεξιότητα, αρκεί να το αποφασίσουμε. Αν λοιπόν δεν είσαι καλός σε αυτό που θέλεις να κάνεις το μόνο που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι πως δεν είσαι καλός ακόμα!
Εμπιστεύσου τη διαδικασία (και το μυαλό σου)
Είναι προτιμότερο λοιπόν να ξέρεις το “τι” και το “γιατί”, παρά το “πώς”. Τα πρώτα αφήνουν το μυαλό σου να γίνει δημιουργικό και δεν το περιορίζουν. Δίνουν μονάχα τον προορισμό και αφήνουν το μυαλό και το ένστικτο να κάνουν όλη τη δημιουργική “βρωμοδουλειά” ώστε να βρουν τελικά τον τρόπο. Έτσι, μαθαίνεις, εξελίσσεσαι και γίνεσαι εκείνος που πρέπει να είσαι για να γίνει και η πρόθεσή σου πραγματικότητα. Το δεύτερο πάλι σε βάζει σε ένα τόσο συγκεκριμένο μονοπάτι που δε σου αφήνει περιθώρια για πολλούς ελιγμούς. Ακόμα κι όταν ελίσσεσαι, το κάνεις μέσα στα στενά πλαίσια που έχεις κλείσει τον εαυτό σου.
Θα μπορούσες λοιπόν κάλλιστα να έχεις τη δυνατότητα του να βρεις τον τρόπο να αποκτήσεις 1 000 000 ευρώ, αλλά ο στόχος σου να είναι οι 100 000 και να έχεις εστιάσει τόσο που να μη μπορείς να δεις τις ευκαιρίες που θα σε οδηγήσουν στο μεγαλύτερο ποσό.
Αυτή είναι η “τυραννία του πώς” και το ίδιο το μυαλό απωθείται από τους περιορισμούς της. Το ίδιο το μυαλό θέλει να είναι ελεύθερο για να μπορέσει να συνδέσει, να σκεφτεί έξω από το κουτάκι και να γίνει δημιουργικό. Τα πλαίσια τα βάζει η ίδια η πρόθεση, χωρίς να χρειάζεται να την οριοθετήσεις με υπερβολικά συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Οι ίδιοι οι στόχοι μοιραία θα μπουν στη θέση τους και θα επιτευχθούν για να εξυπηρετήσουν την εκάστοτε πρόθεση που έχεις.
Κράτα την πρόθεση, λοιπόν, όποια κι αν είναι, και άσε το μυαλό σου ελεύθερο να βρει τον τρόπο. Είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρει. Προϋπόθεση πάντα το να εμπιστευτείς τη διαδικασία.
Λοιπόν; Θα το κάνεις;
Αν σε βοήθησαν τα παραπάνω προτείνω να μοιραστείς αυτό το άρθρο με εκείνους που αγαπάς. Μπορείς ακόμα να γραφτείς παρακάτω στο newsletter μου και να αποκτήσεις πρόσβαση στα πέντε μαθήματα που θα σου χαρίσουν καλύτερη συγκέντρωση, καθώς και να λαμβάνεις πρώτος πρώτος όλα τα καινούργια άρθρα.
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ!
Φύλλις
