Έχω μεγάλη αδυναμία στις γυναίκες. Τις αγαπώ πολύ.
Μη με παρεξηγείς. Και τους άντρες αγαπώ πολύ και έχω πολλούς άντρες φίλους. Οι γυναίκες όμως έχουν στην καρδιά μου τα πρωτεία… Λίγο το ότι ανήκω κι εγώ σε αυτές, λίγο το ότι τις θεωρώ μαγικά πλάσματα με υπερδυνάμεις… Ε, πολύ θέλει;
Είναι μαγικά πλάσματα, μα και βασανισμένα. Πέφτουν στις πλάτες τους πολλά κι από πάνω βομβαρδίζονται με όλα εκείνα τα πρότυπα ομορφιάς, που τους δημιουργούν ανασφάλειες και τις οδηγούν συχνά σε ακραία μέτρα για να «μοιάσουν» κι αυτές οι καημενούλες σε εκείνα τα ρετουσαρισμένα μοντέλα των περιοδικών και της TV.
Θα μου πεις τώρα, και στους άντρες δε συμβαίνει το ίδιο; Φυσικά! Ειδικά τα τελευταία χρόνια. Οι άντρες δε μένουν ανέγγιχτοι από όλη αυτή την παράνοια, απλά το κάνουν λιγότερο θέμα στα πλαίσια του είμαι-πολύ-σκληρός-για-να-δείξω-ευαισθησία-και-το-κρατάω-μέσα-μου.
Το άρθρο αυτό, λοιπόν, είναι αφιερωμένο κυρίως στις γυναίκες. Επειδή όμως δε θέλω να αδικήσω τα αγόρια μας θα τους δώσω το 35 τοις εκατό. ☺
Είναι πολύ συνηθισμένο πλέον το φαινόμενο των διατροφικών διαταραχών. Ίσως πάλι απλά να έχει αρχίσει να προβάλλεται περισσότερο κάτι που προϋπήρχε. Όπως και να έχει το πράγμα, εγώ θα σου πω μερικά πράγματα που έμαθα με τον δύσκολο τρόπο. Θα σου τα πω με πολλή αγάπη γιατί ξέρω πώς είναι να αισθάνεσαι εγκλωβισμένος μέσα στο σώμα και το μυαλό σου και πως δεν υπάρχει κανένας που να σε καταλαβαίνει ή να μπορεί να σε βοηθήσει.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν για να φτάσει κανείς στο σημείο να (ξανά)αγαπήσει τον εαυτό του και να τα βρει μαζί του. Δεν είναι πολλά, είναι όμως πολύ σημαντικά και συνοψίζονται σε μερικά βήματα.
Βήματα τα λέω εγώ τώρα, αλλά ξέρω πολύ καλά πως σε όσους από εσάς με «πιάνετε» φαίνονται ωσάν το Έβερεστ εν μέσω χιονοθύελλας. Bare with me, όμως. Ακόμα και αυτό κατάφεραν κάποιοι να το ανέβουν και μάλιστα χωρίς τεχνητό οξυγόνο. Όλα γίνονται και λύνονται και ξεπερνιούνται. Το σημαντικό είναι να κάνει κανείς ένα βήμα τη φορά.
Μια και μιλάμε για βήματα, λοιπόν:
Βήμα 1ο: Παραδοχή
Νιώθεις πως κάτι δεν πάει καλά. Ίσως κάποιοι δικοί σου άνθρωποι να προσπάθησαν να σου μιλήσουν, ίσως να βλέπεις πως το θέμα του φαγητού σου προκαλεί εμμονές, άγχος, κρίσεις πανικού κτλ. Το πρώτο που οφείλεις να κάνεις είναι να παραδεχτείς πως κάτι δεν πάει καλά. Χωρίς την παραδοχή δε γίνεται τίποτα και στην ουσία είναι η μισή δουλειά.
Ξέρω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι, αλλά αν θέλεις να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, πρέπει να ξεκινήσεις το ταξίδι της αυτογνωσίας σου παραδεχόμενος/η πως έχει πρόβλημα. Διαφορετικά, δε μπορεί να υπάρξει αποδοχή.
Βήμα 2ο: Αποδοχή
Άντε και το παραδέχτηκες. Τώρα πρέπει και να το αποδεχτείς. Αυτονόητο. Μη νομίζεις όμως πως θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Θα σου πάρει χρόνο και τις περισσότερες φορές θα κάνεις ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω.
Αν έμαθα κάτι από αυτό το ταξίδι είναι το εξής: όσο κρατάς κάτι κρυμμένο στο σκοτάδι, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η σκιά που απλώνεται μέσα σου και τόσο πιο ισχυρός ο δαίμονας που έχεις να αντιμετωπίσεις.
Αντιθέτως, όσο μοιράζεσαι την ιστορία σου και όσο πιο πολύ φως ρίχνεις στο πρόβλημά σου, τόσο μικρότερο φαντάζει και τόσο πιο εύκολα διαχειρίσιμο γίνεται. Παύεις να αισθάνεσαι πως είσαι μόνος/η και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου και τους άλλους.
Οι ιστορίες μας έχουν δύναμη και μπορούν να θεραπεύσουν, να παρακινήσουν και να βοηθήσουν. Δεν ξέρεις ποτέ πόσο μπορεί να επηρεαστεί κάποιος από αυτό που έχεις να πεις και πόσο μπορεί να τον βοηθήσεις.
Βήμα 4ο: Αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας
Η εποχή που δεν υπήρχαν η ενημέρωση και οι κατάλληλα καταρτισμένοι επαγγελματίες, τόσο διατροφολόγοι, όσο και ψυχολόγοι, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα πια υπάρχει στην Ελλάδα το ΚΕΑΔΔ (Κέντρο Εκπαίδευσης και Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών), το οποίο εκπαιδεύει επαγγελματίες που μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους που πάσχουν από κάποιου είδους διατροφική διαταραχή. Δεν είναι ντροπή το να ζητήσει κανείς βοήθεια˙ είναι αντιθέτως πολύ γενναίο και προϋποθέτει πως έχεις πάρει πάνω σου την ευθύνη της ύπαρξής σου.
Βήμα 5ο: Φροντίδα
Έχοντας αφήσει τη διαταραχή να σε απορροφήσει έχεις ξεχάσει να φροντίζεις τον εαυτό σου ή κάνεις όσα κάνεις καταναγκαστικά. Το να φροντίζει κανείς τον εαυτό του, όμως, είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να κάνει. Μασάζ, χαλαρωτικό μπάνιο, περιποίηση σώματος και μαλλιών, beauté που λέμε κι εμείς τα κοριτσάκια κι ένα σωρό άλλα τέτοια «σαχλά» που στόχο έχουν να σε «κακομάθουν».
Γίνε πρέσβης του εαυτού σου και κακόμαθέ τον μέχρι εκεί που δεν πάει. Κάνε όσα θα έκανες για το ταίρι σου για τον εαυτό σου. Ξέρω, πολλές φορές μας απορροφά η καθημερινότητα και γινόμαστε έρμαιο υποχρεώσεων και ευθυνών, αλλά είσαι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σου και ως τέτοιο οφείλεις να σου φέρεσαι.
Βήμα 6ο: Στιλιστικές επιλογές
Σταμάτα να είσαι νούμερο!
Τα ρούχα έχουν έναν και μοναδικό σκοπό… Καλά, έχουν κι άλλους, αλλά ο «ένας και μοναδικός» εξυπηρετεί τη δραματικότητα του άρθρου… ☺
Έχουν σκοπό να αναδείξουν και να τονίσουν τη γαματοσύνη σου. Αυτό. Τελεία και παύλα.
Πόσοι από εμάς δεν κάνουμε λάθος στιλιστικές επιλογές, επειδή είναι μόδα ή επειδή νομίζουμε πως θα είμαστε ωραίοι αφού το φοράει το τάδε μοντέλο ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο; Μετά πάμε για ψώνια και ξεκινάει το πραγματικό δράμα… Small, Medium, Large, Extra Large. Παροξυσμός αριθμών και μεγεθών που πολλές φορές δε βγάζουν νόημα και είναι να απορείς με τις τεράστιες αποκλίσεις που υπάρχουν από εταιρεία σε εταιρεία και από κατάστημα σε κατάστημα.
Οι άνθρωποι, όμως, δεν είμαστε αριθμοί και δε χρειαζόμαστε κανέναν άλλο για να μας πει πότε και με ποιον τρόπο είμαστε όμορφοι. Η ομορφιά ξεκινάει από το να αισθάνεται κανείς καλά με τον εαυτό του και τα ρούχα παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο σε αυτό.
Δεν έχει καμία σημασία το μέγεθος που αναγράφεται στο καρτελάκι της πουκαμίσας ή του παντελονιού σου. Εκείνο που έχει σημασία είναι να αποφασίσεις ποια είναι τα πιο όμορφά σου σημεία και χαρακτηριστικά και να φροντίσεις να τα αναδείξεις μέσω των ρούχων. Όμορφοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλα τα μεγέθη. Μην επιτρέπεις σε μερικά άθλια ανθρωπάρια να σε πείθουν πως θα είσαι όμορφος/η μόνο φορώντας Small ή Medium.
Δεν είσαι νούμερο! Είσαι ένα υπέροχο πλάσμα με προσωπικότητα, άποψη και χαρακτήρα και οφείλεις να αφήσεις τον κόσμο να το δει.
Βήμα 7ο: Αυτοβελτίωση
Καμία διατροφική διαταραχή δεν είναι μόνο διατροφική. Έχει τις ρίζες της σε κάτι πολύ βαθύτερο που, αν δεν το αντιμετωπίσεις και δεν το λύσεις, θα γυρνά πάντα να σε στοιχειώσει με τον Α ή Β τρόπο.
Καλή και η βοήθεια των ειδικών, αλλά δε θα έχεις πάντα κάποιον να σε καθοδηγεί και να σε στηρίζει. Αν θέλεις πραγματικά να αλλάξεις τη ζωή σου και να πάρεις τον έλεγχο, θα πρέπει να αρχίσεις να αλλάζεις και σαν άνθρωπος.
Η αυτοεκτίμηση δεν προκύπτει από έξω προς τα μέσα.
Τι θέλω να πω; Ξεκίνα να διαβάζεις για όσα σε απασχολούν. Μάθε όσο περισσότερα μπορείς από όποια πηγή μπορείς, κράτα ημερολόγιο όπου θα καταγράφεις σκέψεις και συναισθήματα και θα μπορείς να ανατρέχεις για να κάνεις την ανασκόπησή σου, αποφάσισε τι θέλεις τελικά να κάνεις και να είσαι στη ζωή σου.
Η ζωή είναι πολύ μικρή. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό, είναι μια πραγματικότητα από την οποία δε θα ξεφύγει ποτέ κανείς. Είναι μικρή και δεν αξίζει να ζεις για να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα των άλλων. Έχεις τα δικά σου. Βρες τα και μετά βρες τρόπο να τα πραγματοποιήσεις. Αν δεν το κάνεις εσύ, δε θα το κάνει κανένας άλλος για σένα.
Βήμα 8ο: Μικρές στιγμές απόλαυσης
Αυτό το βήμα είναι από τα αγαπημένα μου. Θα μπορούσε να ανήκει στο κομμάτι της φροντίδας, αλλά χρήζει ξεχωριστής αναφοράς λόγω σημαντικότητας.
Δε μπορείς να ζεις μέσα στο άγχος και να τρέχεις όλη μέρα δίχως να έχεις κάποιο προγραμματισμένο τελετουργικό ανά τακτά χρονικά διαστήματα που θα σε κάνει να χαλαρώσεις και να πάρεις δυνάμεις.
Ειδικά στην περίπτωση διατροφικής διαταραχής είναι αδιαπραγμάτευτα απαραίτητο! Σου υπενθυμίζει πως είσαι προτεραιότητα ό,τι κι αν συμβαίνει και δείχνει σε εκείνο το χαμένο παιδί που κρύβεις μέσα σου αγάπη και προσοχή. Τι πιο σημαντικό από αυτό; Φρόντισε λοιπόν να αφιερώνεις κάθε τόσο λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Αυτό μπορεί άλλοτε σημαίνει δέκα βαθιές ανάσες, άλλοτε ένα ποτήρι κρασί με καλή μουσική ή περπάτημα στην παραλία με ή χωρίς καλή παρέα. Βρες εκείνα που απολαμβάνεις πιο πολύ και κάνε τα κομμάτι της ημέρας σου.
Τώρα, όχι αύριο!
Βήμα 9ο: Συνέπεια
Τελευταίο μα διόλου ασήμαντο. Η εξέλιξη και η βελτίωση δεν ακολουθούν σταθερά ανοδική πορεία. Μοιάζουν περισσότερο με καρδιογράφημα˙ έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Σίγουρα απαιτούν χρόνο, υπομονή και επιμονή. Το να απελπίζεσαι στο πρώτο πισωγύρισμα δεν εξυπηρετεί κανέναν και σίγουρα δε φέρνει αποτέλεσμα.
Σου εγγυώμαι προσωπικά πως η επιτυχία σου είναι δεδομένη. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να επιμείνεις και να είσαι συνεπής, ό,τι κι αν συμβαίνει, όσο φρικαρισμένος/η κι αν είσαι την όποια δεδομένη στιγμή. Το σώμα και η ψυχή θέλουν χρόνο για να γειάνουν και όσο σκοτεινό κι αν είναι τώρα το τοπίο, σου υπόσχομαι πως από ένα σημείο της διαδρομής κι έπειτα θα αρχίσουν να γίνονται όλα φωτεινά, πολύχρωμα και χαμογελάστα.
Είμαστε όλοι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι. Μαθαίνουμε μεγαλώνοντας πως πρέπει να ανήκουμε για να μας αγαπάνε κι είναι αυτή η μεγαλύτερη πλάνη της ανθρωπότητας.
Το λέω συνέχεια πως οι φίλοι μου είναι πλάσματα μαγικά, μα μόνο εγώ το ξέρω και είναι αλήθεια. Βλέπω τη μαγεία μέσα τους, μα οι ίδιοι δεν πιστεύουν σε αυτήν και αυτό ακριβώς είναι το κακό.
Όλοι έχουμε μαγεία μέσα μας και δεν είναι τίποτα άλλο από τον συνδυασμό ζωής, ξεχωριστών εμπειριών, ικανοτήτων και ονείρων. Όπως με κάθε μαγεία όμως, πρέπει πρώτα να πιστέψει κανείς σε αυτήν και αυτό είναι η μεγαλύτερη πρόκληση από όλες.
Εσύ τολμάς;
Αν σου άρεσε αυτό που διάβασες και πιστεύεις πως θα έδινε αξία σε κάποιο κοντινό σου πρόσωπο, μοιράσου το μαζί του. Αν πάλι θέλεις να μπεις στον κύκλο εκείνων που λαμβάνουν πρώτοι πρώτοι άρθρα και συνεντεύξεις, συμπλήρωσε τα στοιχεία σου εδώ:
[wpforms id=”2527″]Σ’ευχαριστώ που είσαι εδώ!
Φύλλις
