Ήθελα πάντα να γίνω συγγραφέας. Βαθιά μέσα μου αισθανόμουν πάντα την ανάγκη να γράφω και ήξερα πως οι λέξεις είναι το δικό μου μέσο έκφρασης. Τώρα πια γράφω κάθε μέρα. Εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο και το blog μου έχει πολλούς και σταθερούς αναγνώστες που αυξάνονται διαρκώς.
Δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Δεν έγραφα πάντα. Εκείνο που είχα πάντα ήταν ένας ευσεβής πόθος και ένα όνειρο, αλλά αν με γνώριζες πριν έξι χρόνια, απείχα παρασάγγας από αυτό που είμαι τώρα.
Έξι χρόνια πριν ζούσα ακόμα στη Ρόδο, είχα μια καλή δουλειά που μου άρεσε πολύ, έναν σκύλο που λάτρευα (και ακόμα έχω και λατρεύω), αλλά η ζωή μου απείχε πάρα πολύ από εκείνο που ήθελα πραγματικά. Μάλιστα, είχα περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα που δεν έκανα κάτι που αγαπούσα πολύ˙ είχα σταματήσει να διαβάζω. Από τη μία η πολλή δουλειά, από την άλλη η ίδια η ζωή που έδειχνε να με πηγαίνει εκείνη όπου ήθελε. Αισθανόμουν πως δεν είχα κανέναν έλεγχο.
Το χειρότερο που με θυμάμαι να κάνω ήταν να γκρινιάζω συχνά και να εστιάζω σε όλα τα στραβά και ανάποδα γύρω μου και το παράδοξο είναι πως δεν ήμουν πάντα έτσι. Είχα πάντα μια φυσική τάση να βρίσκω το θετικό σε οποιαδήποτε κατάσταση και το γεγονός πως είχα χάσει αυτήν την ικανότητα έπρεπε από τότε να σημάνει τον συναγερμό. Στην πραγματικότητα αισθανόμουν τόσο πολλά να με βαραίνουν που πίστευα πως δε θα κατάφερνα ποτέ να ξεφύγω από τη ζωή που “τα είχε βάλει μαζί μου”.
Σου έχω πει ποτέ πως τα βιβλία με έσωσαν από τον εαυτό μου; Δεν υπερβάλλω. Πάντα αγαπούσα το διάβασμα, αλλά το γεγονός ότι με “έσωσαν” από την αυτοκαταστροφή με κάνει να θεωρώ το διάβασμα υπερδύναμη.
Κάπου εκεί, στο σημείο που ένιωθα πως χειρότερα δε γίνεται, άρχισα και πάλι να διαβάζω. Και κάπου εκεί που άρχισα να βομβαρδίζω και πάλι το μυαλό μου με ιδέες, έμπνευση και γνώση, άρχισα να ξαναγίνομαι ο εαυτός μου.
Δεν ήταν εύκολη η διαδικασία. Το γεγονός ότι άλλαζα σιγά σιγά τον τρόπο που σκεφτόμουν, δε σημαίνει πως άλλαξε αυτόματα όλη μου η ζωή. Αντιθέτως, τότε ήταν που ξεκίνησαν όλες οι πραγματικές δοκιμασίες. Βλέπεις, έχω μια θεωρία. Πιστεύω πως κάθε φορά που παίρνουμε μεγάλες αποφάσεις και κάνουμε σχέδια, το σύμπαν φροντίζει να μας στείλει ό,τι δοκιμασία μπορεί για να δει αν το εννοούμε. Όλα αυτά όμως γίνονται για εμάς, για να μάθουμε εμείς πόσο ικανοί είμαστε και πόσο πολλά μπορούμε να καταφέρουμε, όχι για να αποθαρρυνθούμε και να το βάλουμε κάτω.
Για να μη στα πολυλογώ, δεν ήταν εύκολο το ταξίδι. Κάθε άλλο… Εκείνο που με έφτασε στο σήμερα όμως και ξέρω πως θα με φτάσει και στο αύριο που σχεδιάζω, είναι ότι δε σταμάτησα ποτέ να κάνω εκείνο που μέσα μου ένιωθα σωστό. Συνέχισα να μαθαίνω, να δουλεύω εκείνα που με κρατούσαν πίσω, να διορθώνω τον εαυτό μου κάθε φορά που με έπιανα να σκέφτομαι ή να μιλάω αρνητικά.
Υπήρξαν φάσεις που έκανα πισωγυρίσματα και άλλες που έκανα πολλά βήματα εμπρός. Ακόμα λειτουργώ έτσι και θα συνεχίσω. Τώρα πια είμαι στο στάδιο που οι στόχοι μου υλοποιούνται και γίνονται ορατοί και στα μάτια όλων των άλλων. Δε σου κρύβω πως ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι το να συνεχίζεις ακόμα κι αν είσαι ο μοναδικός που μπορεί να αντιληφθεί το όραμα και τους λόγου που κάνεις αυτά που κάνεις. Είναι πολύ εύκολο το να παραιτηθείς και να ρίξεις την ευθύνη στις συνθήκες, στην κρίση, στο αφεντικό που σε αδικεί…
Η αλήθεια όμως είναι πως η μόνη φυλακή είναι εκείνη που υπάρχει στο μυαλό σου. Το πρώτο που πρέπει να αλλάξεις, αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου, είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι. Αν δεν αλλάξει αυτός, δε θα έχει ποτέ σημασία το πόσα βγάζεις ή το πόσο συχνά σου χαμογελά η τύχη, γιατί η φτωχή νοοτροπία το μόνο που μπορεί να σου φέρει είναι μια φτωχή ζωή. Το δεύτερο που χρειάζεσαι είναι το να αρχίσεις να γεμίζεις το μυαλό σου με ιδέες και γνώση που μπορούν να σε εμπνεύσουν (το podcast μου το ξεκίνησα με αυτόν ακριβώς τον σκοπό, οπότε ξεκίνα να ακούς γιατί σου ετοιμάζω πολλά). Ακόμα κι αν δε μπορείς να ελέγξεις τίποτα άλλο στη ζωή σου, παραμένεις κύριος του τι επιτρέπεις να μπει στο μυαλό σου και είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό. Το μυαλό είναι όπως το σώμα. Όπως η υγεία σου εξαρτάται από την ποιότητα αυτών που τρως, έτσι και η πνευματική σου υγεία εξαρτάται από την πνευματική τροφή που καταναλώνεις.
Δε χρειάζονται πολλά. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι η πρόθεση του να βρεις εκείνο που θέλεις και η θέληση να το κάνεις. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν όταν θα είσαι έτοιμος και θα έχεις δουλέψει γι’ αυτά.