Θα υπάρξουν άνθρωποι που σα μαγνήτης θα τραβήξουν την καρδιά σου.
Ο άνθρωπος που μέσα μου είμαι, σαν φωτιά καίει τα σωθικά μου και ψάχνει να βρει σημάδια να εκδηλωθεί. Να γίνει αυτό που είναι.. Τίποτα δε μπορεί να με εγκλωβίσει. Μόνο ο φόβος, σαν του επιτρέπω, μπορεί τα όνειρά μου να φυλακίσει..
Τα βήματά μου ήταν δειλά σε αυτό τον κόσμο μέχρι τώρα και η σιωπή μου να προσπαθεί να κρύψει αυτό που μέσα μου πάλλεται και λυσσασμένο στέκει, και θέλει να βγει και να ζήσει αυτό που πάντα το τραβούσε. Να απλωθεί και να αφεθεί.. Η ανάσα μου να ενωθεί με κάθε άλλη ανάσα ζωής.
Το όραμά σου, η ανάσα σου σε αυτό τον κόσμο, ό,τι πάνω σου αποπνέει αγάπη, πάντα θα σε ωθεί να πας κοντά, ακόμα κι αν το πνίγεις. Πάντα σπίθες από σημάδια θα έρχονται να σε ξυπνούν, σα μαγικές φιγούρες στο σκοτάδι.
Θα υπάρξουν άνθρωποι που σα μαγνήτης θα τραβήξουν την καρδιά σου. Κάτι στην αύρα τους.. στον τρόπο που υπάρχουν και βλέπουν.. κάτι στα λόγια τους.. Θα σε εμπνέουν με έναν μεταμορφωτικό τρόπο και εσύ θα χάνεσαι, χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να μπορείς να δώσεις εξηγήσεις. Μονάχα σε αυτή την υπέροχη ζάλη τους θα βυθίζεσαι.. και κάθε φορά, ύστερα από κάθε τους άγγιγμα στη ψυχή σου, θα νιώθεις πρωτόγνωρα αλλιώτικος..
Θα σε τραβήξουν βήματα μπροστά, ίσως θα κάνεις και άλματα μαζί τους, και θα ξυπνήσουν χαμένες σου αισθήσεις, που σκονισμένες ήταν στα συρτάρια της λήθης. Τα δυσδιάκριτα δεσμά του φόβου σου, που σε περικύκλωναν σε ένα χορό αποπνικτικό, χωρίς οξυγόνο, θα δεις μαζί τους καθαρά. Θα σπάσεις τις αλυσίδες κάθε φόβου σου. Θα τον βλέπεις σα μια ξένη φιγούρα πια, που τα λόγια της κούφια θα γυρνούν πίσω, χωρίς να σε αναστατώνουν..
Μαζί τους θα βρεις γιατί υπήρχες χωρίς ανάσα μέχρι τώρα. Οι πληγωμένες αναμνήσεις σου, τα ξεθωριασμένα όνειρά σου θα πάρουν φωτεινή μορφή, και θα αποκτήσουν πάλι νόημα για σένα.
Όλοι οι άλλοι θα είναι σαν περαστικοί που δε μπορούν να διεισδύσουν στην αύρα σου και να τη λεκιάσουν με τη δική τους. Απλώς θα σου θυμίζουν πως υπήρξες ένας παρατηρητής της ζωής σου και εσύ κάποτε. Να την κρυφοκοιτάζεις, μα να στέκεις σε απόσταση και να μην αφήνεσαι σε αυτήν..
Γιατί κάποιοι άνθρωποι τρυπώνουν στη ζωή σου και είναι πάντα και παντού, να δίνουν χρώμα και κατεύθυνση στη ροή της. Μια φορά θα την ταράξουν, αλλά τα κύματα που θα δημιουργήσουν πάντα θα σε ακολουθούν. Γιατί η γνωριμία μαζί τους και κάθε σας συνάντηση θα είναι σαν ένα υπέροχο ταξίδι σε άγνωστους τόπους, μαγευτικούς, που σαν τους διαβείς, ύστερα θα βγεις αλλιώτικος για πάντα.
Μαζί τους τολμάς, όσα κι αν δεν τόλμησες ποτέ. Όσα στη σκέψη τους και μόνο, φοβόσουν. Μεταμορφώνεσαι.. και χάνεις την αίσθηση του χρόνου.. Να θες να βυθιστείς στη θάλασσα και ας μη σε νοιάζει αν θα πνιγείς. Να πιστέψεις πια στο αδύνατο και κάθε όμορφη σκέψη τους, να γίνει και δική σου. Και μέρα με τη μέρα να δυναμώνει αυτή η σκέψη, ώσπου να φτάσει να γίνει η ζωή σου..
Είσαι αυτό που θα ήθελα να γίνω και αυτό που προχωρώ να βρω..
Είσαι αυτό που μέσα μου είμαι, μα τώρα το ανακαλύπτω..
Απλώνω τα χέρια μου να σε φτάσω.
Ανοίγω τα βήματά μου να συγχρονιστούν με τα δικά σου.
Αφιερωμένο..
[ABTM id=2230]