Η καλύτερη δίαιτα του κόσμου είναι εκείνη που το ίδιο το σώμα σου ζητάει.
Δε χρειάζεσαι κάποιον να σου πει τι “πρέπει” και τι “δεν πρέπει” να τρως. Δε χρειάζεσαι κάποιον να σου λέει πώς πρέπει να είσαι για να είσαι όμορφη, αρεστή, αποδεκτή. Δε χρειάζεσαι κάποιον να σου λέει πως πρέπει να είσαι λιγότερη για να ανήκεις και να είσαι ευτυχισμένη.
Το σώμα μας είναι η φυσική αποτύπωση του είναι μας στον κόσμο και το κακομεταχειριζόμαστε διαρκώς, χωρίς μάλιστα να το καταλαβαίνουμε, στις περισσότερες των περιπτώσεων. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε πως το αδύνατο σώμα είναι το ιδανικό γιατί είναι πιο όμορφο, πιο υγιές, πιο ποθητό. Ποιος όμως είναι αυτός που καθορίζει όλα αυτά τα κριτήρια;
Έχει πλέον αποδειχθεί πως ένα αδύνατο σώμα δεν είναι απαραίτητα και πιο υγιές από ένα λιγότερο αδύνατο. Μάλιστα, οι επιδράσεις του φαινομένου “δίαιτα γιο- γιο”, που δεν είναι τίποτα άλλο από το σύνηθες του χάνω-βάρος-το-ξαναπαίρνω-και-τούμπαλιν, είναι πολύ πιο επιβαρυντικές για την υγεία και την καρδιά από την ίδια την παχυσαρκία. Μάλιστα, κάτι τέτοιο μειώνει μέχρι και το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων που έχουν αυτήν την τάση.
Παρ’ όλα αυτά, ζούμε και αναπνέουμε με την επιθυμία να γίνουμε λιγότερες από αυτό που είμαστε, και αναφέρομαι κυρίως στις γυναίκες, γιατί εμείς είμαστε τα συνήθη θύματα αυτής της “λογικής”. Αναρωτιέμαι όμως, θα έλεγες ποτέ στην ψυχή σου να αδυνατίσει; Να γίνει λιγότερη από αυτό που είναι για να είναι πιο όμορφη; Το σώμα και η ψυχή είναι ένα και είναι το ένα είναι συνέχεια του άλλου. Με το να λες στο σώμα σου πως πρέπει να γίνει λιγότερο, λες στην ψυχή σου πως δεν είναι αρκετή, πως περισσεύει εκεί που δεν πρέπει, πως πρέπει να μικρύνει.
Οξύμωρο, παράλογο και άνευ υπόστασης το να ζητάς από το ίδιο σου το είναι να γίνει λιγότερο. Κι όμως, αυτό κάνουμε με το να προσπαθούμε να χωρέσουμε στα κουτάκια που επιβάλλει η κοινωνία.
Η μόνη αλήθεια για τις δίαιτες ανά τον κόσμο είναι πως παχαίνουν και μπορεί αυτό να το πιστοποιήσει κάθε άνθρωπος που τις δοκίμασε. Το ανθρώπινο σώμα είναι μια πολύ αποδοτική και αυτορυθμιζόμενη μηχανή που, αν αισθανθεί κίνδυνο, θα κάνει ό,τι προβλέπει η φυσιολογία της για να τον αποφύγει. Το μήνυμα της εκάστοτε δίαιτας ή νοοτροπίας της δίαιτας, είναι “στέρηση” και μάλιστα με μεγάλα νέον γράμματα στο κέντρο διεργασιών του εγκεφάλου.
Είναι αδύνατον να κερδίσεις τη μάχη όταν όσα κάνεις σηματοδοτούν στο σώμα σου πως υπάρχει λοιμός και πως κινδυνεύει από ασιτία. Μπορεί εσύ να ξέρεις ότι τα πράγματα δε είναι έτσι, αλλά το σώμα σου κάνει εκείνο που ξέρει να κάνει καλύτερα: σε προστατεύει από επικείμενο θάνατο. Από την άλλη είναι υπέροχα αποδοτικό όταν αρχίσεις να του δείχνεις πως το εμπιστεύεσαι πραγματικά. Θα σε πάει εκεί που πρέπει να είναι για να είσαι υγιής και θα κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει εκεί την ομοιόσταση.
Έχω μια θεωρία για όλα αυτά που κάνουμε στην προσπάθεια να ελέγξουμε την εμφάνισή μας ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση του πραγματικού μας εαυτού στον κόσμο. Πιστεύω πως όλες οι νευρώσεις και οι διαταραχές που δίνουν και παίρνουν στην εποχή μας σχετίζονται με τις “δίαιτες” που κάνουμε στις ίδιες τις ψυχές μας. Σκέψου όμως πως θα μπορούσες να αλλάξεις τον κόσμο αν διοχέτευες όλη αυτή την ενέργεια του να μετράς θερμίδες ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο σε κάποιον σκοπό για τον οποίο νοιάζεσαι πραγματικά.
Βλέπεις, όλοι έχουμε μέσα μας από ένα παιδί κι εκείνο το παιδί ξέρει τι είναι εκείνο που χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένο. Φοβόμαστε όμως να το αφήσουμε ελεύθερο και φροντίζουμε να στρέφουμε την προσοχή μας σε οποιονδήποτε αντιπερισπασμό, είτε αυτός είναι δίαιτα, είτε κάτι άλλο και δεχόμαστε έτσι να είμαστε λιγότεροι από εκείνο που είμαστε πραγματικά.
Δεν είναι άλλη μια δίαιτα εκείνο που χρειαζόμαστε, αλλά εμπιστοσύνη στον ίδιο μας τον εαυτό, στο σώμα μας και στο παιδί μέσα μας.
Όλα τα υπόλοιπα οδηγούν σε νευρώσεις, εμμονές και διαταραχές και μας απομακρύνουν από την ευτυχία που δικαιωματικά μας ανήκει άμα τη γεννήσει μας.
Συνέχισε εδώ: Η Δίαιτα της Αγάπης (Μέρος 1ο)
