Δημιουργικότητα“Γίνε δημιουργικός!”

“Σκέψου έξω από το κουτί!”

“Μην κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι!”

Τα έχεις ακούσει, τα σκέφτεσαι, σε προβληματίζουν. Ξέρεις πως έτσι θα οδηγηθείς στην επιτυχία που ονειρεύεσαι. Από την άλλη, προσπαθείς να τα κάνεις πράξη και η μέχρι τώρα εμπειρία σου σου έχει δείξει πως κάτι κάνεις λάθος ή, στην καλύτερη περίπτωση, έχεις δει μέτρια αποτελέσματα. Για καινοτομία δεν το συζητώ καν…

Γιατί;

Είναι εύκολο να πούμε σε κάποιον πως πρέπει να γίνει δημιουργικός για να δει επιτυχία στη δουλειά του, στις σπουδές, στη ζωή, αλλά τι συμβαίνει τελικά; Γιατί αισθανόμαστε πως αυτή η επιτακτική ανάγκη του να γίνουμε δημιουργικοί μας προκαλεί ακόμα περισσότερο άγχος;

Όλοι ξέρουμε πως, ειδικά στις μέρες μας, απαιτείται καινοτομία για να πάμε μπροστά, είτε αυτό αφορά τις επιχειρήσεις είτε την εκπαίδευση. Πώς όμως θα φτάσουμε στην καινοτομία; Είναι κάτι που μπορούν να κάνουν μόνο κάποιοι προνομιούχοι με ταλέντο και δημιουργική διάνοια; Είμαστε όλοι οι υπόλοιποι καταδικασμένοι στη μετριότητα ή την αποτυχία; Ή μήπως μπορούμε να μάθουμε από την αρχή πώς να είμαστε δημιουργικοί;

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τι είναι Δημιουργικότητα;

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταλάβουμε τι είναι δημιουργικότητα. Πολλοί από εμάς την έχουμε συνδέσει λανθασμένα με ενασχολήσεις καλλιτεχνικής φύσεως, αλλά αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Χωρίς τη δημιουργική ευφυΐα δε θα είχες αυτήν τη στιγμή καρέκλα για να καθίσεις ούτε υπολογιστή για να διαβάσεις αυτό το άρθρο. Τα δύο αυτά αντικείμενα, όμως, δεν αποτελούν έργα τέχνης (θα μπορούσαν σε άλλο context), αλλά αντικείμενα που ήρθαν να καλύψουν μια ανάγκη. Χρειάστηκε κάποιοι να αναρωτηθούν και να πειραματιστούν πολύ για να φτάσεις εσύ να αγοράσεις από το κατάστημα αυτά τα δυο αντικείμενα. Αυτός ο πειραματισμός και η διαδικασία που οδήγησε στο τελικό αποτέλεσμα βασίστηκε στη δημιουργικότητα των εκάστοτε δημιουργών και εκείνη με τη σειρά της οδήγησε στην καινοτομία.

Για να το πούμε πολύ απλά, λοιπόν, η καινοτομία είναι εφαρμοσμένη δημιουργικότητα, ή αλλιώς, δημιουργικότητα σε δράση. Ως εκ τούτου έχει τεράστια επιχειρηματική αξία, πράγμα που μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε στα παραδείγματα επιτυχίας της Apple, της Google ή της Microsoft. Δε χρειάζεται, όμως, να σε λένε Bill Gates ή Steve Jobs για να καινοτομήσεις και να πετύχεις.

Cannes Lions AwardsΣύμφωνα με μετρήσεις που βασίστηκαν στα δεδομένα του θεσμού των Cannes Lions Awards (μεγάλο και αναγνωρισμένο φορέα που αξιολογεί επιχειρήσεις και τους απονείμει βραβεία δημιουργικότητας από το 1954)

  • το 67 τοις εκατό των επιχειρήσεων που έχουν στο επίκεντρο της δράσης τους τη δημιουργικότητα έχουν άνω του μετρίου οργανική αύξηση στα έσοδά τους
  • 70 τοις εκατό έχουν άνω του μετρίου επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους τους και
  • 74 τοις εκατό έχουν άνω του μετρίου αύξηση της καθαρής επιχειρηματικής τους αξίας.

Αν, λοιπόν, δε θεωρούσες μέχρι τώρα σημαντική τη δημιουργικότητα, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσεις και να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις, ώστε να γίνει προτεραιότητα.

Πώς φτάνεις όμως στο να είσαι δημιουργικός;

Καλό το να επαναλαμβάνουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους τις παραπάνω φράσεις, αλλά θα παραμένουν κενές νοήματος αν δε μάθουμε πώς μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί.

Το πρόβλημα ξεκινά από πολύ νωρίς. Γεννιόμαστε όλοι όντας δημιουργικά όντα, με έμφυτη την ικανότητα να είμαστε δημιουργικοί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Τι γίνεται μετά;

Αυτό που συμβαίνει είναι πως μεγαλώνουμε και εκπαιδευόμαστε εκτός δημιουργικότητας. Τα πάντα, όμως, είναι δεξιότητες και, ακόμα κι αν έχεις ξεχάσει πώς είναι και δεν έχεις ιδέα πώς να την ενεργοποιήσεις, υπάρχει τρόπος να αρχίσεις και πάλι να την εξασκείς.

ΕρωτήσειςΤο θέμα, λοιπόν, δεν είναι απλά το να γίνω δημιουργικός για να μπορέσω να καινοτομήσω και να αλλάξω τα δεδομένα στον τομέα μου. Το θέμα είναι πώς μπορώ να γίνω δημιουργικός για να το κάνω. Θα μπορούσα να σου πω πολλά πράγματα για τους τρόπους που μπορεί να καλλιεργηθεί η δημιουργικότητα, αλλά στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθώ σε εκείνα τα δύο που θεωρώ ζωτικής σημασίας και προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε δημιουργική δράση.

Ασχολήθηκα σε προηγούμενα άρθρα με το θέμα του άγχους και σκοπεύω να γράψω πολλά ακόμα για αυτό το θέμα. Ο λόγος;

Δε μπορεί το ανθρώπινο πνεύμα να γίνει δημιουργικό όταν βρίσκεται υπό καθεστώς φόβου, συνεχούς άγχους επιβίωσης και ανασφάλειας. Είτε βρισκόμαστε μέσα σε σχολική τάξη είτε στο εργασιακό περιβάλλον, το άγχος δημιουργεί τις πλέον ακατάλληλες συνθήκες για δημιουργία και ελεύθερη έκφραση.

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο, ώστε να μπορέσει να είναι δημιουργικός, είναι το να αισθάνεται ασφαλής.

Δυστυχώς, κάθε άλλο παρά ασφάλεια αισθάνεται ο σύγχρονος μαθητής, εργαζόμενος, επιχειρηματίας. Και το κακό είναι πως το άγχος είναι αυτοτροφοδοτούμενο και εξαπλώνεται με μεγάλη ευκολία. Πρέπει όμως να καταλάβουμε πως αυτό είναι παντελώς αντιπαραγωγικό.

Πώς περιμένουμε να λειτουργήσει ο εκάστοτε υπάλληλος στο 100% και να αποδώσει τα μέγιστα, ώστε να πάει και η επιχείρηση μπροστά, όταν βιώνει διαρκή φόβο και άγχος για το μέλλον και την επιβίωσή του; Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον και έχει συνήθως, αν όχι πάντα, τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα:

Αποτυχία, λιγότερα κέρδη, γκρίνια, καυγάδες, περισσότερο άγχος, μειώσεις μισθών, απολύσεις και πάει λέγοντας.

Ο φόβος όμως δε μπορεί να ανεβάσει τον τζίρο, γιατί απλά δεν επιτρέπει στην ανθρώπινη διάνοια να λειτουργήσει όπως είναι φτιαγμένη να λειτουργεί.

Η αντίληψη πως η ανάγκη οδηγεί στην καινοτομία είναι πια ξεπερασμένη. Για να γίνει δημιουργικός ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να αισθάνεται ασφαλής. Τη στιγμή που οι περισσότεροι μαθητές και εργαζόμενοι στη χώρα αισθάνονται πως το μέλλον τους -και η ζωή τους ακόμα- κινδυνεύει, είναι αδύνατον να αφεθούν στο δημιουργικό τους πνεύμα και να εκφράσουν όλες τις πνευματικές τους ικανότητες ανενόχλητοι.

ΕπιστήμονεςΈνα παράδειγμα για να καταλάβεις τη σημασία της ασφάλειας για τη δημιουργικότητα είναι μία έρευνα που έγινε από πρωτευοντοτολόγους του πανεπιστημίου της Ζυρίχης με ουραγκοτάγκους. (Ξέρω πως σου φαίνεται αστείο, αλλά bear with me…)

Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως τα θηλαστικά αυτά ήταν λιγότερο πιθανό να επιδείξουν δημιουργικότητα στην επίλυση προβλημάτων σε περιόδους έλλειψης τροφής. Αντιθέτως, έμπαιναν σε μία κατάσταση “εξοικονόμησης ενέργειας”, διατηρώντας έτσι τις δυνάμεις τους και προσπαθώντας να παραμείνουν ασφαλείς μέχρι να περάσει η περίοδος αυτή.

Μπορούμε εύκολα να αναγάγουμε τα συμπεράσματα αυτά στον σύγχρονο εκπαιδευτικό και εργασιακό χώρο και το άγχος που αισθάνεται ο σύγχρονος μαθητής, φοιτητής και εργαζόμενος.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να περιμένουμε από ανθρώπους που λειτουργούν με βάση το ένστικτο επιβίωσης, και ως εκ τούτου δεν έχουν αρκετό πνευματικό χώρο ελεύθερο ώστε να γίνουν δημιουργικοί, να λειτουργήσουν στα ανώτερα επίπεδα σκέψης; Σε εκείνα που απαιτούν διαύγεια και ελεύθερη έκφραση, ώστε να μπορέσουν να επικοινωνήσουν δίχως φόβο τις σκέψεις τους, να συνεργαστούν, να καινοτομήσουν;

Πώς μπορούμε, όταν δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο, να συνεργαστούμε, να μοιραστούμε τις σκέψεις μας άφοβα και να δημιουργήσουμε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε πρότερα σκεφτεί;

Εσωτερική κουλτούρα

Το πρώτο, λοιπόν, που θα πρέπει να αλλάξει είναι η εσωτερική κουλτούρα οποιουδήποτε οργανισμού. Να μάθουμε από την αρχή να εμπιστευόμαστε και να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Έτσι μπορούμε να δημιουργούμε συλλογικά, δίχως τον φόβο της απόλυσης και της κατάκρισης ή απόρριψης που υπάρχει σήμερα. Οι επιχειρήσεις που αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι αυτό για τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητά τους, είναι και εκείνες που παραμένουν εξαιρετικά επικερδείς. Ακόμα και σήμερα -ειδικά σήμερα- που τα πράγματα για όλους τους υπόλοιπους είναι δύσκολα.

Το να αλλάξει βέβαια η εσωτερική κουλτούρα του εκάστοτε οργανισμού απαιτεί εκπαίδευση και χρόνο. Πράγματα που πολλοί ίσως τα θεωρούν πολυτέλεια. Δεν είναι όμως πολυτέλεια κάτι που μπορεί τελικά να οδηγήσει, όχι απλά στην επιβίωση, αλλά στην ανάπτυξη και επιτυχία που τόσο επιθυμούμε.

Η δημιουργικότητα είναι ο κεντρικός παρονομαστής όλων όσων κάνω και αυτό γιατί καταλαβαίνω πως όλα εκείνα που προϋποθέτει, είναι ακριβώς εκείνα που χρειαζόμαστε για να αλλάξουμε τα δεδομένα και να βγούμε από τη λεγόμενη κρίση που τόσο πολλούς έχει ρίξει και συνεχίζει να ρίχνει στον φαύλο κύκλο της αβεβαιότητας και τους χάους.

Καλά τα λες, θα μου πεις τώρα. Άντε και βάλαμε την ασφάλεια στο επίκεντρο και αλλάξαμε την εσωτερική μας κουλτούρα. Τώρα τι;

Αβεβαιότητα: Άνδρας με ομπρέλα

Η δημιουργικότητα δεν είναι κάτι που μπορώ να σου διδάξω σε ένα άρθρο, όσο εκτενές κι αν είναι. Εκείνο που μπορώ να σου πω είναι δυο βασικά πράγματα που πρέπει να αλλάξουν στον τρόπο που σκεφτόμαστε.

Το πρώτο είναι πως πρέπει να αποδεχτούμε τον νούμερο ένα νόμο του σύμπαντος και να τον βάλουμε στη ζωή μας: εκείνον της αβεβαιότητας. Τίποτα δεν είναι χαραγμένο σε πέτρα και ακόμα κι αν είναι μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή.

Το να μένουμε εγκλωβισμένοι σε τρόπους σκέψης και πρακτικές μόνο και μόνο επειδή έτσι συνηθίσαμε ή έτσι μας έμαθαν, είναι τουλάχιστον ανώφελο και επιβλαβές. Εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε αντ’ αυτού, είναι να αμφισβητούμε τα πάντα.

Μέσα από την αμφισβήτηση γεννιούνται ερωτήματα και τα ερωτήματα αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν σε απαντήσεις που κανένας πριν από εμάς δεν είχε σκεφτεί.

Τι θα γινόταν αν αρχίζαμε να δουλεύουμε διαφορετικά;

Αν καταργούσαμε το παραδοσιακό οκτάωρο και εμπιστευόμασταν τους συνεργάτες μας να δουλέψουν σε χρόνους που θα καθορίζουν οι ίδιοι;

Είναι το θέμα το πόσες ώρες δουλεύει κανείς ή τα αποτελέσματα που φέρνει η δουλειά του και οι στόχοι που πετυχαίνει;

Θα μπορούσε ένας άνθρωπος να διευθύνει ολόκληρη επιχείρηση, έχοντας τεράστια κέρδη, και όλα αυτά ενώ ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο και απολαμβάνει τη ζωή του;

Είναι εφικτό το να συνδέσουμε όλον τον πλανήτη με μια κοινή πλατφόρμα που θα λειτουργεί σαν μέσο επικοινωνίας;

Θα μπορούσε ο άνθρωπος να ταξιδέψει στο διάστημα και να επισκεφθεί άλλους πλανήτες;

Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε το φως του ήλιου για να παράξουμε ενέργεια;

Ο ρόλος της αποκλίνουσας σκέψης

Όλα τα παραπάνω είναι παραδείγματα ερωτήσεων που οδηγούν σε αποκλίνουσα σκέψη. Δηλαδή της ιδιότητας που είναι απαραίτητη για την δημιουργικότητα.

Πρόκειται για την ικανότητα να βλέπεις πολλές διαφορετικές εκφάνσεις σε μια κατάσταση ή σε μια ερώτηση, να μπορείς να δεις διαφορετικούς τρόπους ερμηνείας ή να δίνεις πολλές πιθανές απαντήσεις. Αυτό που λέμε μηδενική κοινή λογική και είναι καλό στοιχείο, αποτελεί το θεμέλιο για τους ανθρώπους των τεχνών, των επιστημών και των επιχειρήσεων. Πρόκειται ακόμα για τη λογική πέρα από τη λογική. Εκείνη που δεν εγκλωβίζεται στις ήδη γνωστές και εύκολες απαντήσεις. Εκείνη που ξεφεύγει τελείως από τα καθιερωμένα και αμφισβητεί οτιδήποτε επικρατεί ως αλήθεια.

Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είχαν μία απλή απάντηση. Ούτε καν δύο ή τρεις. Αποτέλεσαν εφαλτήρια για μια αλληλουχία από σκέψεις, προβληματισμούς και πειράματα που τελικά μας οδήγησαν στο να δημιουργήσουμε όλον τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Γιατί είναι σημαντικό το να μάθεις να ακούς;

Μάθε να ακούςΤο δεύτερο απλό και συνάμα δύσκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι το να μάθουμε να ακούμε και να δεχόμαστε οποιαδήποτε άποψη. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι.

Τείνουμε όλο και περισσότερο στο να μη συζητάμε πραγματικά, αλλά να κάνουμε παράλληλους μονολόγους, ενώ είμαστε με άλλους ανθρώπους. Ο καθένας λέει τι θέλει να πει, συμφωνεί ή διαφωνεί, αλλά στην πραγματικότητα ακούει εκείνα που θέλει να ακούσει. Δεν αφήνει χώρο για κάτι έξω από τις πεποιθήσεις του.

Για εμένα έπαιξαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο οι συζητήσεις με φίλους, γνωστούς και συνεργάτες. Διαφορετικά, δημιουργικά και μοναδικά μυαλά που μπορούν να με βοηθήσουν να δω κάτι που μόνη ίσως να μην έβλεπα. Ακριβώς επειδή κι εγώ, όπως όλοι μας, εγκλωβίζομαι πολλές φορές σε εκείνα που θεωρώ “σωστά”. Έμαθα να ακούω και να συζητάω με όλες μου τις αισθήσεις στραμμένες στο να απορροφήσω όσα έχει ο απέναντι να μου πει, για να μπορέσω μετά να συγκρίνω, να επεξεργαστώ και, γιατί όχι, να αλλάξω γνώμη ή να σκεφτώ κάτι καινούργιο που πριν δεν ήταν εκεί.

Πιστεύω στη συλλογική μας διάνοια και σε εκείνα που μπορούν να δημιουργήσουν πολλά ανθρώπινα μυαλά σε συνεργασία. Ο μοναχικός Creative ή επιχειρηματίας που κατάφερε να καινοτομήσει και να αλλάξει τον κόσμο είναι μύθος. Η αλήθεια είναι πως όλες οι μεγάλες καινοτομίες έγιναν γιατί υπήρξε μια ομάδα ανθρώπων που συνεργάστηκε για έναν κοινό στόχο και η συλλογική της δημιουργική διάνοια ξεπέρασε κάθε δεδομένο.

Δεν είναι εύκολο το να μάθουμε να ακούμε και σίγουρα απαιτεί δουλειά από μέρους μας, ειδικά όταν διαφωνούμε, αλλά αξίζει όλη την προσπάθεια και τον χρόνο του κόσμου. Μέσα από τις συνεργασίες μπορούν να γεννηθούν οι καλύτερες και πιο καινοτόμες ιδέες και να μας οδηγήσουν σε μέρη που ούτε καν φανταζόμαστε. Συν τοις άλλοις, το να μάθουμε να ακούμε και να νοιαζόμαστε πραγματικά έχει τη δύναμη να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου όλοι αισθάνονται ασφάλεια και μπορούν να αφεθούν στο δημιουργικό τους πνεύμα. Αυτό από μόνο του αποτελεί για μένα το πιο ικανό επιχείρημα.

 

Ασφάλεια και πραγματική επικοινωνία, λοιπόν. Παίζουν και τα δύο καθοριστικό ρόλο στο κατά πόσο θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε περιβάλλοντα, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να γίνουν δημιουργικοί και να εργαστούν αποδίδοντας τα μέγιστα.

Κανείς δε θέλει να πηγαίνει σε ένα σχολείο ή μια δουλειά όπου το περιβάλλον είναι εχθρικό και επικρατεί διαρκής εκνευρισμός. Αν αυτό αλλάξει και βάλουμε στο παιχνίδι τη ασφάλεια, το νοιάξιμο και την ουσιαστική επικοινωνία, θα δούμε πολύ σύντομα τα πράγματα να αλλάζουν, τους συνεργάτες μας ή τους μαθητές μας να χαμογελούν και αυτό να καθρεφτίζεται προς τα έξω. Θα δούμε πιο χαρούμενους και ευχαριστημένους πελάτες και σίγουρα μεγαλύτερα κέρδη και επιτυχία λόγω της αυξημένης προσπάθειας και του δημιουργικού νου που πλέον θα είναι σε δράση 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Όχι ελλιπώς και μόνο για τις οκτώ ριμαδο-ώρες που θα πρέπει να είναι στη δουλειά.

Η δημιουργικότητα πρέπει να μπει στο επίκεντρο της όποιας δράσης μας και ίσως τελικά αποτελέσει το όχημα για να πάμε εκεί που θέλουμε να πάμε, απολαμβάνοντας και λίγο (ή πολύ) τη διαδρομή.

Τα παραπάνω είναι δυο πράγματα που η ίδια μας η βιολογία απαιτεί για να μπορέσει ο ανθρώπινος νους να εκφραστεί σε όλο του το μεγαλείο.

Εύχομαι να αρχίσουν σιγά σιγά να γίνονται κτήμα όλο και περισσότερων ανθρώπων, για να δουν με τη σειρά τους πόσο διαφορετικός και χαρούμενος μπορεί να γίνει ο κόσμος τελικά και πώς το γκρίζο μπορεί να αντικατασταθεί από όλα τα χρώματα της ίριδας.

Εσύ πώς ορίζεις την επιτυχία;

 

 

Χρήσιμο; Μοιράσου το!

Φύλλις Γαβριηλίδου: Είμαι η Φύλλις και είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να χτίσεις μια ισορροπημένη και χαρούμενη ζωή, μέσα από εργαλεία που οδηγούν σε επίγνωση, αυτογνωσία, δράση.

Φύλλις Γαβριηλίδου

Podcaster | Writer | TEDx Speaker

Όποτε είσαι έτοιμη/ος, υπάρχουν 4 ακόμα τρόποι με τους οποίους μπορώ να σε βοηθήσω:

1. Το personal branding είναι επικοινωνία. Σε βοηθά να επικοινωνήσεις την αξία που προσφέρεις και να διεκδικήσεις τις ευκαιρίες που σου αναλογούν. Στο online course Personal Branding Secrets θα αποκτήσεις τα εργαλεία για να το κάνεις.

2. Το journaling είναι το Νο1 εργαλείο self-coaching. Στο online course The No BS Journaling Method θα μάθεις πώς να γίνεις ο coach του εαυτού σου μεθοδικά και στοχευμένα. Το course έχει ήδη δεκάδες journaling practitioners που αξιοποιούν τις τεχνικές.

3. Το να γίνεις μέλος του συνδρομητικού προγράμματος ABC: Το αλφάβητο του Growth που σε στηρίζει στην ανάπτυξή σου, παρέα με δεκάδες άλλα μέλη. Μέσα από αποκλειστικό υλικό, ομαδικά calls μαζί μου, και δια ζώσης συναντήσεις με το community.

4. Το να προβληθείς ως χορηγός στο podcast ή στο newsletter μου. Κάνε κλικ στο ανάλογο link για να μάθεις περισσότερα.

Κάθε Παρασκευή μερικές χιλιάδες πολύ ψαγμένοι και ενημερωμένοι αναγνώστες λαμβάνουν το δωρεάν newsletter μου Φυλλισοφίες:

Ένα σημαντικό mindset shift που οδηγεί σε προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη.

Κάθε Παρασκευή μερικές χιλιάδες πολύ ψαγμένοι και ενημερωμένοι αναγνώστες λαμβάνουν το δωρεάν newsletter μου Φυλλισοφίες:

Ένα σημαντικό mindset shift που οδηγεί σε προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη.

Μπορείς να συμπληρώσεις εδώ την ηλεκτρονική σου διεύθυνση και να μπεις κι εσύ στην παρέα. Τι λες;

Μπορείς να συμπληρώσεις εδώ την ηλεκτρονική σου διεύθυνση και να μπεις κι εσύ στην παρέα. Τι λες;